Allah Teâlâ buyurur: "Şeytandan bir vesvese seni dürtüklerse, Allah'a
sığın. Allah her şeyi işitir, her şeyi bilir."

Yine Allah Teâlâ buyurur: "Sen Kur'ân'ı okuduğun zaman, ahirete iman
etmeyenlerle senin aranda engel olan bir perde yaparız."


Uygun olan, istiâze yapmak (Eûzü Billahi Mineşşeytânirracîm, demek)
sonra Kur'ân'dan kolaya geleni okumaktır.

Ebu'd-Derdâ'dan (Radıyallahu Anh) rivayet edildiğine göre,
demiştir ki: "Resûlüllah Sallallahu Aleyhi ve Sellem namaza durdu. Biz
şöyle dediğini işittik:
"Eûzü billahi minke"
(Senden Allah'a sığınırım). Sonra üç defa buyurdu:
"El'anüke bilânetillâhi"
(Seni Allah'ın laneti ile lanetlerim). Sonra eliyle bir şey alır gibi elini
açtı. Namazı bitirip namazdan çıkınca sorduk:
- Ey Allah'ın Resulü! Bundan önce, söylediğini duymadığımız bir şeyi
namazda söylediğinizi işittik? Bir de elinizi açtığınızı gördük? Buyurdular:
- Allah'ın düşmanı İblis, yüzüme atmak için bir ateş parçası ile geldi. Ben
üç defa, senden Allah'a sığınırım, dedim. Sonra şöyle söyledim: Allah'ın
noksansız laneti ile seni lanetlerim. O üç defa duraklayıp geri çekildi. Sonra
ben onu yakalamak istedim. Vallahi, kardeşim Süleyman'ın (aley-hisselâm)
duası olmasaydı, o bağlı kalacaktı da, Medine halkının çocukları onunla
oynayacaklardı."

Ben derim ki: Şeytanla karşılaşma halinde, ezan okumak uygun olur;
çünkü Müslim'in Sahihinde, Ebû Salih'in oğlu Süheyl'den şöyle dediği
rivayet edilmiştir: Babam (Ebû Salih), beni Harise oğullarına gönderdi.
Yanımızda da bir arkadaşımız yahud bir kölemiz vardı. Arkadaşımıza, çit
arkasındaki bostandan biri, adını vererek seslendi. Yammdaki arkadaş
dönüp çit üzerinden baktı, bir şey göremedi. Ben bu olayı babama anlattım.
Babam şöyle dedi: Senin böyle bir şeyle karşılaşacağını bileydim, seni
göndermezdim. Ancak, sen böyle bir ses işitirsen, ezan oku; çünkü
Resûlüllah Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in şöyle buyurduğunu anlatan bir
hadîsi, Ebû Hüreyre'den (Radıyallahu Anh) işittim: "Şeytan, ezan okunduğu
zaman dönüp kaçar."

Rivayet edildiğine göre, Ömer b. Hattâb r.a. Sahâbe-i kirâmdan birini Kâbe’ye giydirilen örtü için Mısır’a gönderdi. Elçi Şam (Suriye) topraklarından geçerken, rahiplerden birine ait olan manastır yanında konakladı. Devrinde o rahipten daha bilgilisi yoktu. Ömer r.a.’ın elçisi onunla karşılaşmak ve nasıl bir ilme sahip olduğunu öğrenmek istedi. Bu niyetle adamın evine geldi ve kapısını çaldı. Fakat uzunca bir süre kendisine kapıyı açmadılar. Derken kapı açıldı, rahibin yanına girdi ve rahibe sorular sorup ilminin derecesini öğrenmek istedi. Fakat öncelikle kendisini kapıda uzun süre bekletmelerinden şikayette bulundu. Bu şikayet üzerine rahip dedi ki:
– Sen bizim eve doğru yönelip geldiğinde seni sultan gibi heybetli gördük ve senden korktuk. Seni şunun için kapıda beklettik: Cenab-ı Hak c.c. Musa a.s’a şöyle buyurmuştu:
– Ey Musa! Bir sultandan korktuğun zaman hemen abdest al ve ailene de abdest almasını emret. Zira abdest alan kişi, korktuğu şeye karşı benim güvencem altındadır.
İşte biz de seni bu sebeple kapıda beklettik. Ben ve ailemde bulunan herkes abdest aldık, sonra namaz kıldık ve sana karşı kendimizi güvenceye aldık. Sonra da sana kapıyı açtık.