قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ * مَلِكِ النَّاسِ * إِلَهِ النَّاسِ * مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ * الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ * مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ
Kul eûzu bi rabbin nâs. Melikin nâs. İlâhin nâs. Min şerril vesvâsil hannâs. Ellezî yuvesvisu fî sudûrin nâs. Minel cinneti ven nâs.

(Ey muhatap! ) De ki: "Sığınırım ben Rabbine insanlığın; İlahına insanlığın; Sinsi ve sinik vesvese kaynağının şerrinden; o ki sürekli kalplerine fısıldıyor insanların; İster görünmeyen-bilinmeyen, ister görünen-bilinen türden.
(Nas 1, 2, 3, 4, 5, 6)