1. Bir kimse, "Subhanellahi ve bi hamdihi" derse, Allah bu sebeble onun için Cennette bin ağaç diktirir ki kökleri altından, dalları inciden, meyvaları da bakire kızların göğüsleri gibidir ve kaymaktan yumuşak , baldan tatlıdır. Her alındığında yerine yenisi gelir.
Ravi: Hz. Enes (r.a.)

2. Bir kimse sabahleyin, "Maşaallahu ha havle velâ kuvvete illa billah, Eşhedü ennallahe alâ külli şey'in kadir" derse o günü hayrından nasibdar olur ve şerrinden kurtulur. Bunu akşemleyin söylerse o gecenin hayrından merzuk olur, şerrinden kurtulur.
Ravi: Hz. Ebû Hüreyre (r.a.)

3. Bir kimse secdede üç kere, "Rabbiğfirlî" derse başını secdeden kaldırmadan mağfiret olunur.
Ravi: Hz. Ebû Said (r.a.)

4. Bir kimse her gün bir kere, "Subhanellahil kaimid daim, Subhanellahil hayyil kayyum, Subhanellahil Hayyillezi Lâ yemûtu, Subhanellahil azimi bi hamdihi, Subbûhun, kuddûsun Rabbül Melaiketi verruhi, Subhanel aliyyil a'la, subhanehu ve teala" derse Cennetten yerini görmeden veya onun için başkası görmeden vefat etmez.
Ravi: Hz. Enes (r.a.)

5. Bir kimse ailseine, "İnşallah sen boşsun" dese veya kölesine "İnşallah sen azatsın" dese veya "İnşallah Beytullaha yayan gideceğim" dese bir şey lazım gelmez.
Ravi: Hz. İbni Abbas (r.anhüma)

6. Bir kimse ilmi olmadan, Kur'an'dan kendiliğinden bir şey söylerse Cehennemde yerini hazırlasın.
Ravi: Hz. İbni Abbas (r.anhüma)

7. Bir kimse Kur'anın manasını kendi rey'i ile verse, isabetli de olsa muhakkak hata etmiştir.
Ravi: Hz. Cündeb (r.a.)

8. Bir kimse güneş yükseldiğinde güzelce abdest alıp iki rikat namaz kılsa bütün günahları mağfiret olur, veya anadan doğma gibi olur.
Ravi: Hz. Ukbe (r.a.)

9. Bir kimse riya veya sum'a (İşittiriş) mevkiine girse, Allah (z.c.hz.) onun bu halini kıyamette duyurur ve işittirir.
Ravi: Hz. Ebû Hind Ed'dari (r.a.)

10. Bir kimse Ramazan da inanarak ve sevabını umarak Kıyamül-leyl (teravih namazı) kılsa geçmiş günahı mağfiret olur.
Ravi: Hz. Ebû Hüreyre (r.a.)

11. Bir kimse inanarak ve mükafatını umarak Kadir gecesini ihya ederse geçmiş günahları affolur.
Ravi: Hz. Ebû Hüreyre (r.a.)


Birkimse günde yüz kere: “Lâ ilâhe illallâhu vahdehû Lâ şerîke leh, Lehül mülkü ve Lehül hamdü ve hüve alâ külli şey’in kadîr” derse, bu onun için on köle azadına bedeldir. Ve ayrıca kendisine yüz hasene yazılır, yüz günahı silinir ve bu sözler kendisi için o gün akşama kadar şeytandan korunmaya vesile olur. Hiç bir kimse o gün ondan daha efdal bir amelle gelemez, meğer ki onun yaptığından daha fazlasını yapmış bir kimse ola. Ravi: Hz. Ebû Hüreyre (r.a.)


Alıntı

Paylasım için teşekkürler...

Allah razı olsun bu güzel paylaşım için.

Ey âdemoğlu, duâ senden icâbet benden; istiğfar senden, bağışlamak benden, tevbe senden, kabul etmek benden, sabır senden fazlasıyla vermek benden, sabır senden, yardım benden... Ne istedin ki benden, sana vermedim."

İşte böyle buyuruyor Allah Teâlâ bir hadis-i kudside. Kulluk ile rububiyetin en geniş mânâda ve en kısa şekilde anlatımı yapılmıştır bu güzel sözlerle. İbâdetin özü duâdır, istemektir. Bu isteyiş namazla ile en güzel sûretini bulmuştur. Kulun Rabbine en yakın olduğu an secdede olduğu andır. 0 sırada kalbinden ne ge*çirirse hepsi kabul olunur. Yeter ki istemesini bilsin.

Duâ, sözlük itibarıyla çağırmak mânâsındadır. Dindeki mânâsı ise Allah'tan, belirli sözlerle, belirlenmiş vakitlerde, O'nun rızâsının dışına çıkmadan isteklerde bulunmaktır.

Duâ, bir kulluk vazifesidir, kulun kendi arzularını Rabbine bildirmesidir, benliğini terk etmesi, Rabbine yönelmesidir, O'nun verdiği nimetlere şükretmektir, kulluğunu öne çıkartmaktır, ima*nın gıdasıdır, çığlığını, yakarışını edeple Allah'a duyurmaktır, vasıtasız Allah ile irtibata geçmektir, sevenin sevdiğine niyazıdır, merhamet dilemektir, ruhun cilasıdır, ibâdettir, kısacası;"Duâ Mü'minin Silâhıdır."�

Allah (celle celâlühü) buyuruyor ki:

"(Habibim] de ki: (Ey insanlar!] Sizin duâ ve ilticanız olmasaydı, Rabbim size değer verir miydi?"� (Furkan Sûresi: 77)

Bu âyet-i celîle, duânın kıymetini ne kadar güzel ifade edi*yor. Duâsı ve ilticası olmayana Cenâb-ı Hakk'ın kıymet verme*diği beyân ediliyor. Zira duâ tanımaktır.

Allah (celle celâlühü] buyuruyor ki:

"(Habibim] kullarım beni sana sorunca (haber ver ki] işte ben yakınımdır. Bana duâ edince, ben o duâ edenin dâvetine icabet ederim. O hâlde onlar da benim dâvetime icabet ve bana imanda devam etsinler. Tâ ki (o sayede] doğru yola ulaşmış olalar."

(Eğer senin dertlerine derman olacak, düştüğünde seni kaldıracak, senin sırrını kendi sırrı gibi saklayacak bir arkadaş bulamazsan, o zaman kendinle arkadaş ol!

Lâ ilâhe illallâhu vahdehû Lâ şerîke leh, Lehül mülkü ve Lehül hamdü ve hüve alâ külli şey’in kadîr