Adamın birisi, her gece kalkıp namaz kılıyor, Allah’ı anıyor... Ona dua ediyor, yalvarıp yakarıyordu.

Şeytan ona bir gün vesvese verir:

- “Ey ahmak kişi, her gece, Allah demenin, O’nu zikretmenin ne anlamı var ki? Sabaha kadar uykusuz kalıp yalvarıyorsun, bütün kapılar yüzüne kapalıdır. Sana, Ne istiyorsun? diyen var mı? Şimdiye kadar bir kapı açıldı mı? Buyur eden oldu mu? İstenmeyen yere gidilir mi? Allah senin bu yalvarıp yakarmana önem verseydi dileklerini kabul ederdi, bir cevap verirdi. Boşuna zahmet çekip durma.”

Adam, kendine gelen bu kuruntuyu doğru bulup gönlü kırıldı, başını yere koyup zikretmeden hüzün içinde uyudu.

Rüyasında ona:

-Neden Allah’ı zikretmeden uyudun bugün? dendi.

Adam;
-Yalvarıp çağırmalarıma bir cevap gelmiyor ki… Kapıdan kovulduğumu anladığım için artık o kapıyı çalmıyorum” dedi.

Adama şöyle dendi:
- Senin Allah demen, O’nun kabul etmesi, “Buyur” demesi sayesindedir. Senin yalvarışın, Allah’ın senin ruhuna duyurmasındandır. Senin gayretlerin, Allah’ın seni kendine yaklaştırmasındandır. Senin korkun, sevgin, ümidin, Allah’ın lütfu iledir. Senin her -Ya Rabbi- demenin altında, Allah’ın -Buyur kulum-demesi vardır. Gafilin, cahilin gönlü bu duadan uzaktır. Gafiller dua edemez. Çünkü, -Ya Rabbi- demeye güç yetiremez. Onun ağzında da, dilinde de kilit vardır. Dert içinde iken de ağlayıp sızlayamaz. Allah ona dert, ağrı, sızı, gam, keder vermez. Verse de o doktor der, Allah diyemez. Allah’ı artık anla ki, Allah’a dua etmeni, O’nu çağırmanı sağlayan dert, dünya saltanatından daha iyidir. Dertsiz dua soğuktur. Dertliyken yapılan dua ise gönülden kopup gelir, makbuldür.

Allahü teala Gamı, kederi, derdi en çok sevdiklerine verirmiş. En çok derdi Peygamberimiz sallallahü aleyhi vesellem çekmiş, sonra diğer Peygamberler, sonra evliyalar ve Allah dostları çekmiş. Onlar gama, kedere, derde aldırmadan bu; Allahü tealadan geldi diyerek sabırla çekmişler ve bu hallerinde -Ya Rabbi ! demişler , sonunda sabırlarının karşılığı olarak ebedi seadete kavuşmuşlar.

Adam rüyadan uyanınca, sevinir ve yeniden dua etmeye başlar ve muradına kavuşur. Günahkâr müslümanın duası, kabule şayan değilse de, Cenab-ı Hak, dua edenin elini boş çevirmez.

Dua sebebiyle ya günahlar affolur, ya gelecek bir bela önlenir, ya mevcut bir bela kalkar, yahut ahirette büyük sevaba kavuşulur.

Büyükler buyurmuşlar ki;
Allah ist, gam nist: Allah var, gam yok!..

Aşk ile tesbih ve hamd etmek isteriz bu kıssaya…

سُبْحَانَ اللّٰهِ وَبِحَمْدِهِ عَدَدَ خَلْقِهِ وَرِضَا نَفْسِهِ وَزِنَةَ عَرْشِهِ وَمِدَادَ كَلِمَاتِهِ

«Mahlûkâtı sayısınca, kendisinin hoşnud olacağı kadar, Arş’ının ağırlığınca ve bitip tükenmeyen kelimeleri adedince Allâh’ı ulûhiyet makâmına yakışmayan bütün noksan sıfatlardan tenzîh eder ve O’na hamd ederim.”

(Müslim, Zikir, 79)

Çok yaşadım bu hali .. tamam şimdi oldu diyorum . bakıyorum o ağlayan sizlanan sanki ben değilim bazen kızıyorum birakcam sade farzlari yapcam diyorum yine dayanamıyorum devam kee diyorum

Duam kabul olmuyor, cevap gelmiyor deyip haddi aşmaktansa, hayırlısını istemek bizce en doğrusu.