Piyango bileti satıcısının yelpaze yapıp yoldan geçen herkese uzattığı biletlerden birini seçti kadın. "Büyük ikramiye bana çıkarsa ilk iş kocamı boşayacağım!" dedi şakayla karışık gülerek. Bilet satıcısı da "Erkekler de farklı düşünmüyor hani!" diye karşılık verdi, mimiklerine sinsi bir gülümsemeyi eklemeyi ihmal etmedi...

Eşler arasında sevgi bağının çok zayıfladığı bir zamanda yaşıyoruz. Erkeğin de kadının da sadece kendi tercihlerini önemsediği, sevgi bağının gereği olan hoşgörü ve empatinin yok olmaya yüz tuttuğu zamanlardayız.

Elinde imkan olsa birbirlerinin kahrını(!) bir saniye çekmeyecek durumda çok eş var.

"Ah okusaydım bir maaşım olsaydı!"
"Ah çocuklarım elimi kolumu bağlıyor!"
"Ah arada annem babam olmasa!"

Bu ve benzeri cümleler kulaklarımla duyduklarım. Bir de içten içe kahredenler var. Ya maddi kaygılar, ya sahip olunan konfor, ya ayıplanma korkusu evlilikleri mecburen devam ettiren hususlar haline gelmiş durumda.

Evlilik kimisi için sadece bir vazifeye dönüşürken, kimisi için yazılı olmayan ama erkeğin de kadının da ezbere bildiği maddeleri olan, uyulduğu sürece devam edebilen, kimsenin birbirinin sınırlarını aşmadığı bir anlaşmadan ibaret!

Mânâ açlığı, doyumsuzluk, sonu gelmez istekler, beklentiler, uzak durulan küsülen aileler ve her geçen gün zayıflayan sevgi bağı, ziyan olan hayatlar ve çocuklar...

Erkek, zihninde kurguladığı o kusursuz(!) eşin hayalinde, gözü dışarıda, yuvasına bin emek veren eşine hak ettiği kıymeti vermiyor. İlgi göstermiyor. Zannediyor ki, başka bir seçenekle bütün sorunları(!) bitecek...

Kadın da maddi kıyaslarla ve yıllanmış ama eskimemiş soğumamış hesaplarla, çekişmelerle, inatlarla bugünü solduruyor, erkeği kendinden soğutuyor...

Kime dokunsak bin ah işitilecek bir mevzu şüphesiz!

Yakışıklı diye sevdik, güzel diye sevdik, zengin diye sevdik, kariyeri var diye sevdik, ailesi iyi diye sevdik... Hepsini bütün sevmeleri denedik. Sevgimize mihenk yaptığımız, şart koştuğumuz, olmazsa olmaz dediğimiz her kriter en nihayetinde bize imtihan olarak geri döndü...

Birbirimizi Allah için sevmeyi denemeliyiz galiba!

Biz başta Sevgi kavramını yitirdik.. sadakat rafa kalktı.. samimiyet tuz buz oldu.. ve bizler de dağıldık darmadağın olduk... Oysa reçete belli..
çözüm açık.. ölçümüz Kur'an, modelimiz Resulullah Aleyhisselam