Polis'i aradım, "Otoyolda tezgah açmak ve herhangi bir şey satmak serbest mi?" diye sordum.

Polis kendinden emin bir ses tonuyla, "elbette satamazsınız, kesinlikle yasak!" diye cevap verdi.

"Ama şuan birileri tezgah açmış satış yapıyor, otomobiller, kamyonlar sıra sıra durmuş pazarlık yapıyorlar" deyince, telefondaki polis memuru "Böyle bir şey nasıl olabilir, hemen yerini söyleyin ekiplere haber verelim müdahale edilsin! Peki ne satıyorlar?" diyerek tepki gösterdi.

Ben, "Yolun falanca kilometresindeler ve kadın satıyorlar" deyince, polis memurunun ses tonu normalleşti, kastettiğim şeyi anladı ve donuk bir ses tonuyla, "o konuda yapabileceğimiz pek bir şey yok ama yine de ilgilenelim!" dedi.

"Peki iyi çalışmalar!" dedim ve telefonu kapattım.

Her aramamda cevaplar değişse de netice pek değişmiyor. O kadınlar hep aynı köprünün altında bekliyorlar ve onlar için park etmiş otomobiller, kamyonlar ya da tırlar hep var.

Öylece geçip gidiyoruz yanlarından. Namazlısı da, Ateisti de bilmem ne isti de geçip gidiyor ve yolumuza devam ediyoruz. O kadınlar için duranlar kim peki, kimin kocası, kimin babası, kimin abisi, kimin kardeşi, kimin oğlu... Ya kadınlar?

Ne çok çirkinliğin yanından geçiyoruz bu aralar! Umursamadan ve bana dokunmayan yılan bin yıl yaşasın diyerek, öylece geçip gidiyoruz.

Kimileri de var ki, geçip gitmiyoruz, oturup saatlerce seyrediyoruz. Erkekler seyretsin diye, bakışlarını doldursun diye, kadınlara da rolmodel olsun diye hazırlanmış reklamları, klipleri, dizileri, videoları ilgiyle seyrediyoruz.

İslâmi olup olmaması bir yana, artık insâni bile değil bize dayatılan bu garip kurgular.

Sermayeyi elinde tutan, reklamları yöneten, vitrinleri dizayn eden erkeklerle, otoyol kenarındaki kadınlar için durmaktan geri duramayan şehvetin maskarası olmuş erkeklerin elbirliğiyle inşaa ettikleri, tiksindiren bir dünya bu! Erkeklere, kendi bedenlerine, boy aynalarına, paraya ve eşyaya tapınan kadınların inşaa ettikleri bir dünya bu!

Yine Polis'i mi arasam diyorum, belki bütün çirkinliklerimizi tutuklayıp nezarete atar da incinip duran insaniyet biraz olsun rahat bir nefes alır, ne dersiniz?