Gıfâr kabilesinden bir grup, müslüman olma niyetiyle yola koyulup Medîne’ye gelmişti. Akşam namazından sonra Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem, “Herkes, yanında oturanın elinden tutsun ve yemeğe götürsün!” buyurdular.

Her bir sahâbî, bir Gıfarlının elinden tuttu ve evine götürdü. Geriye, Cehcâh adında birisi kalmıştı. Onu da Allah Resûlü misafir etti.

Misafirine ikram adına mübarek elleriyle bir keçi sağdı ve adama ikram etti. Ancak Cehcâh, doymamıştı. Sonra ikinci bir keçi, ardından üçüncü, derken altı keçinin sütünü içmişti Cehcâh. Hatta bu arada bir tencere yemek getirilmiş ve Cehcâh onu da yemişti.

İkinci gün Cehcâh, yine Hâne-i Saâdet’teydi. Bir farkla ki o gün Müslüman olmuştu.

Dün bir türlü doymak bilmeyen Cehcâh, bir keçinin sütüyle doymuş ve sofradan kalkmıştı. Şaşkınlığını gizleyemeyen Ümmü Eymen, Allah Resûlü’ne, “Bu, dünkü misafirimiz değil mi?” diye sordu. Bunun üzerine Efendimiz, “Bugün o mü’mindir; tek mide ile yedi. Dün ise yedi mide ile yemişti. Zira kafir, yedi mideye, mü’min ise bir mideye çalışır!” buyurdu.

Şehirlerin mide ile anılır olduğu, ön plana çıktığı, insanların sırf bir mekanda yemek yemek ve kahvaltı yapmak için saatlerce yol gittiği bir zamanda Gıfarlı Cehcah'ın ilk halini, halimize çok benzetiyorum.

Yedikçe yiyesimiz geliyor!

Bir öğünde çorbaydı, pilavdı, suluydu, salataydı, yanına içecekti, üzerine de meyve veya tatlıydı derken, her biri tek başına doyurucu nimetler iken, hepsini tek seferde ve tek öğünlük zaman dilimi içerisinde yiyor oluşumuz bana, yedi midelik yiyen Gıfarlı Cehcah'ın ilk halini hatırlatıyor.

Yorgun, uykusuz ve halsiz hissettiren, gergin ve öfkeli yapan, ruh dünyamızı iradesizliğin elinde boğan, nefsî arzuların pençesinde ruhumuzu maskara eden, kalbimizi katılaştırıp göz pınarlarımızı kurutan, tuvalette seccadeden daha fazla zaman harcatan; bu ve benzeri maddi manevi bir çok sorunun kaynağı, çok yemek.

Midemiz doluyor dolmasına ve doyuyor, hem de tıka basa. Ama işte gözümüz doymuyor, yâni nefsimiz.

Dünya çapında yapılan araştırmalara göre erkekler kadınlara oranla daha fazla yemek yiyorlarmış...

Şaşkın hissediyorum şu an. Din adına konuşan insanların çogu kadınla açıp agzını kadınla kapatırken, çocukluğum; düşen cüzdanı almak için açılan mezarda sırf kolları açık giyiniyor diye zehri tüm dünyayı yok edecek yılanlar boynuna dolanmış kadınların hikayelerini dinleyerek geçti. geçen yıne aynı hikaye. Bir kadın yazmış Allah aşkına şu cüzdan bir kere de bir erkeğin mezarına düşsün. hal böyleyken sizin bu açıdan bakmanız öyle şaşırttı ki. Mesele kadın erkek meselesi değil. Siz anladınız bence ne demek istediğimi. Allah ferasetinizi arttırsın.

Nefis çok tatlì, nefis her türlü haramı çok sever, nefsimizi muhafaza edersek Cihcah gibi diyaabetlerden nefsimizi esir almış oluruz. sağlıklı bir hayata önem vermiş oluruz. Rabbim nefsimizin doymayan arzularından yine sana Allaha sığınıniz.

Nefsin elinde oyuncak olmuşuz. Firavun gibi Allah'a şirk koşmanın 1 basamak altındayız haberimiz yok.
Kibrimizi hırsımızı hiçbir insan, duygu, başarı, yemek doyurmuyor. Allah hidayet nasip etsin cümlemize

Düştüğü günahlara eşini de peşinden sürükleyen,beğendiğini söyleyip saptırmaya çalışan erkekler de mevcut malesef.