Affetmek nasıl bir şeydir..Unutup yeniden mi başlamak? Yaralanıp içten içe üzülerek mi devam etmek?
Ya da bir yere yazıp temkinli mi olmak?
Ya da...
Ben tam olarak çözemedim..
Sizce?

Herşeyi unutup yeniden başlamak bana pek hoş gelmese de bunu yapan çok insan var,yaralanıp içten içe üzülüp bağrına taş basmak gibi bi başka deyişle,bunu da yapan bir çok insan var,bir yere yazıp temkinli olarak devam eden de bir çok var,,yani kusacası benim fikrim bu affetmek kişiden kişiye değişen bir duygu herkesin farklı yaşananları farklı evreleri var,herkesin yaşananlara yaşantısına olaylara ve sevgi denen duygusuna bakışı ve hissiyatı değişik işte farklılıklar gösteren bir duygu,affetmek affedilen şeyin hamuruna göre şiddetini ateşini belli eder bende mesela.. ama dedim ya kimi insanlar var öyle körgöz sevenler öyle salakça sevenler var ki hiç affetmeye bile muhattap olunmayacak şeylerde bile affedip hiç olmamış gibi yaşıyorlar

Affetmek Allaha mahsustur.Ama kinde insanı gerçekten çok rahatsız ediyor.Öç almakta intikam da.Ama sana yapılanı da beynin unutsa da kalbin unutmuyor.işin ilğinç yanı bunun bir sınav olması...yani sana bu duyguların hepsini birden yaşatan bir güç var 😏
Bu duyguların karşılıgında ne kadar doğru ve dürüst davrandığına göre not verecek biri Çok acı çeksemde hiç biş şey olmamış yaşamamışım gibi devam edip her şey senin elinde rabbim şükürler olsun deyip yoluna bakınca bi üst merci gerekeni yapıyor.

Bir daha tekrarlanmayacağından eminsem affederim bana karşı sistematik bir eylem içerisinde olanları asla affetmem

Affetmek, yapılan hatanın üzerine bir tül örter, hatayı muğlaklaştırır. Hata üzerine bıraktığı gölge aracılığıyla, bazen gizler bazen de vurgular. Böylece hata belirsizleşir zamanla, ilk canlılığını yitirir, soluk duruma gelir. Affetmek, belirsiz düşünce tülünü onun üzerine örterek hatanın görünümünü dayanır hale getirir.

Herkes farkli yasiyor, ben ise birisiyle boyle bir duruma dusunce sadece kendime kiziyorum. Yani ben izin vermisimdir bunu bana yasatmasina. Olmadik insanlari hayatina almaman gerekiyor. Mesela hirsizla arkadaslik edersen basina gelecek bellidir. O yuzden kimseye kinlenmem kimseyi de affetmek gibi bir duyguyu da yasamam. Yada o kisi hayatimdadir yapabileceklerini bilirim haliyle bisey yaparsa da kizmam karakteri boyledir cunku. Pek duygusal yaklasmiyorum ben. Vaktiyle neden ben diye aglandigim tabiki oldu ama dogru olan kendinde de hata oldugun kabullenmek gerek. Uzun zamandir hic uzulmedim bu yuzden.

Affeden yanılır..Affettikçe aynı şeyler tekrarlanır ve üzülürsünüz.Kimse ikinci bi şansı haketmez

Hata var eşekçesine hata var eşşşşekçesine .Hata eşşşekçesine ise affetmem.

Affetmek ruhunu hafifletmektir aslında, affettiginde ruhun hafiflememisse hep şüphe yada bakış açın degismisse o zaman affetmemissindir koşullara ve duruma göre hareket etmişsindir

Kaldırıp rafa saklamak. Ama arada açıp bakiyorsun orda mi diye🙄