94- Biz hangi memlekete bir nebi gönderdik ise oranın ahalisini yalvarıp yakarmaları için mutlaka musibetler ve sıkıntılar ile yakalayıverdik.

95- Sonra kötü günlerin yerini iyi günlerle değiştirdik. Öyle ki çoğaldılar ve bolluğa kavuştular. Başlarına gelenin ilahî bir uyarı olduğunu anlamayıp şöyle dediler: “Zamanında atalarımıza da musibetler ve sıkıntılar isabet etmiş!” Bu nedenle hiçbir şeyin farkında değillerken onları ansızın yakalayıverdik!

Araf Sûresi

Allah Teâlâ insanlar yalvarsınlar, yakarsınlar, dua etsinler, kul olduklarını hatırlasınlar, aciz olduklarını bilsinler ve tövbe etsinler diye insanlara sıkıntı ve musibetler gönderir. Ama insanlar bu sıkıntıların ilahî musibetler olduğunu unutup, bunların doğal afetler olduğuna inanmaya başladılar. Atalarımız da benzer sıkıntılar çektiler, bunlar doğanın öfkesi, doğanın gücü, iklim değişikliği, doğa ananın öfkesi vb. sözler söylediler.

İlahî musibet sözünü kullanamaz olduk. Sismik dalga, yer kabuğunun energi boşalımı, fay hattı ile kendimizi avuttuk.

Hastalıklar yine öyle. Salgınların ilahî bir ceza olduğunu konuşmuyor, bunun yerine falan şirket çıkardı, filan ilaç şirketi şu planı yapıyor, dünya nüfusunun azaltma çalışmaları vb. şeyler ile günü kapatıyoruz.

Kuraklık zaten Allah'ın değil, iklim değişikliğinin sonucu, zamansız yağmurlar iklim değişikliğinin göstergesi, obruklar ve çökmeler, yer altı sularının bitmesi nedeniyledir... Burada da ilahî azaptan bahsetmiyoruz.

Seller öyle, tufanlar öyle... Toplumsal kargaşalar bile ilahî azaptır. Ama onu bile ilahî azap olarak anlatmıyor ve anlamıyoruz.

İlmi yerine bilimsel tabirini kullana kullana bu hale geldik! dersek, doğru bir cümle kullanmış olur muyuz acaba..

Peki hocam neden bunu anlamamızı veya anlatmamazi istemiyorlar veya söyleyen biri çıksa gündem olmuyor velhasıl hocam sıkıntı sadece insanın kendisinde mi?