Eskiden insanlar şekeri çuvalla, yağı teneke ile, peyniri de tulum tulum alıyormuş.
Şimdi ise peyniri kilo ile, yağı bir kaç litre, şekeri de bir kaç kilo zor alıyormuş.

Doğru. Eskiden böyleydi...

Çünkü eskiden insanların kafası çalışıyordu. Kafalarının için de saman değil beyin vardı.
Eskiden insanlar, yağ, peynir, un, şeker gibi temel gıda maddelerine öncelik verirdi.
Adı üstünde temel gıda maddeleri.
En çok önem verilmesi gereken şeyler bunlardı.
Eskiden insanlar, 3 kilo şeker parasına, gidip 1 bardak kahve içmezlerdi. 1 kg et parasına, oturup bir hamburger menü yemezlerdi. Öğrenciler, evde 3 günlük makarna yiyip, dışarda cafelerde, nargileye, wayt çaklıt mokkaya 30 lira vermezlerdi. Sırf bir kaç fotoğraf çekip sosyal medyada ben sınıf atladım hissi veren, ucube fotoğraflar paylaşmazlardı.

Evlerde Led ekran internet bağlantılı televizyonlar yoktu. İnternet de yoktu.
Eskiden insanlar, ihtiyacı kadar elbise, ayakkabı alırdı. Sırf marka diye, sırf birilerine hava atacağım diye, tonla para harcamazlardı.
Eskiden insanlar, 15 bin liralık telefonu ilk alanlardan olmak için, gece yarısından mağaza kuyruğuna girmez, mağaza açılır açılmaz da, yem zamanı gelmiş sığır gibi içeri dalmazlardı.
Eskiden insanlar, arabalarının taksidine, yakıtına, bakımına, kaskosuna, sigortasına para harcamazlardı. Çünkü arabaları yoktu.
Eskiden insanlar, çocuklarına en fazla bir kaç adet oyuncak alırlardı.
Oyuncaklarla dolu odalar olmazdı.

Eskiden insanlar, yemeklerini dışarda yemezdi. Dışarda kahvaltı filan hiç yoktu. Kimse 1 aylık kahvaltılık parasına, gidip dışarda kahvaltı yapmazdı. Dışardan eve yemek söylemek ayıptı. Eşşek kadar kızlar, eve pizza söylemez, eşşek kadar erkekler, akşama kadar odalarına kapanıp bilgisayar oyunu oynamazdı. Yetişkinlik çağına gelmiş her kız ve erkek, kendi evini çevirecek şekilde davranırdı. Erkekler dışarda çalışır para kazanır, kızlar ev işi yapardı.
Sırf aileden uzak, rahat takılmak, uyduruk üniversitelerde okumak için şehir dışına çıkılmazdı. Okuyorum diyerek, annenin babanın iliği kemiği kurutulmazdı.

En azından insanlar, 1000 liraya kablosuz kulaklık almaktansa, 3 çuval şeker alayım diye düşünecek kadar akıllıydı. Eskimeyen çöpe attığı pahalı marka ayakkabıları giymeye devam edip, ona vereceği 300 lirayı, yağa, peynire verirdi..

Eskiden böyleydi işte...

Bizim kuşakta bunun son zamanlarına denk geldi…

Eskiden şeker bulamayan vardı şimdi de var bu eskinin bulamayan çocukları bugünün bulamayan yetişkinleri

Param yetmiyor diyenin hepsi dışarda kahve içmiyor yalnız. Simit dahi alamayan var.

Nerde o eski gunler şimdikiler ver yiyelim ört yatalım insanlar gün geçtikçe birbirinden uzaklaşıyor sonumuz hayır olsun ins

Allah razı olsun kardeşim o kadar güzel anlatmışsınki daha çok fazladıda varda bu güzel açıklamanın üzerine yorum yapmaya gerek duymadım teşekkür ederim bilenler zaten herşeyi çok iyi biliyorda bilmek görmek istemeyenler belki insafa gelir Allah hidayet nasip etsin inşallah amin amin amin

Elinde bir taş tutan, o taşa da bir fiyat biçiyor. Kim neye aracılık yapıyorsa üzerine bir kâr da kendi ekleyip öyle veriyor. Her vesileyi paraya çevirmek gibi bir meraka kapıldık. Yetmiyor kazandığımız, yetmiyor hakkımız olan. Daha fazlasının tadını aldık. Müsrifliğin ve şikayetin en âlâ kitabını yazıyoruz. Bir ayna tutuyorum zar zor; kırılasıca, bakmaya tahammül edemediğim bir ayna!..

Dua edelim de aç gözlülüğümüz daha da büyük musibetlere kapı aralamasın!

eskiden bunların hiç biri yoktu olsaydı eminim aynısı olurdu

Aç gözlülük,
Büyüklere saygı ve büyüklerini tanımama,
Küçüklere sevgi,
Hoş görü,
Örf adet,
Haram, helal,
Din, ahlak,
Apdest, namaz,
Dik başlılık, isyankarlık,
Hiç bir şeyi beğenmeme,
Her şeyi ben biliyorum havaları v.s.
Daha bir çok şey yazılabilir. Bunları ve bir kaçını dahi yapmazsan, unutursan diyecek başka bir şey yok.

Cenab-ı Allah çok bile veriyor.