Muhafazakârlık, çok yanlış anlaşıldı; bu sapma edilgen, çekinik, içine kapanık nesillerin yetişmesine katkıda bulundu. Boynu bükünce mütevazi olacağını düşünenler, namazdaki dik duruşu, tadil-i erkanı bozdu. Şartlar ne olursa olsun; sessiz ve sakin kalmayı marifet sananlar, haklarını, hukuklarını savunamaz noktaya gelirken; nerede susacaklarını, nerede konuşacaklarını bilemez hale geldiler. Gelenek ve görenek adı altında dayatılan, inancımıza hiç uygun düşmeyen bir çok davranışla aklını kullanamaz hale geldi bir çokları. Din sistemdir; sistemi belli kalıpların içine hapsetmenin, insan psikolojisini savunmasız bir hale getirmenin kimseye faydası olmayacaktır.

Edilgen, pasif ve boynu bükük bir din değildir "Din-i İslam". Heybet, azamet ve vakar; yani denge inancın gereğidir.

Mütevazi olacağım diye sağ loba yüklenenler, sol lobu görmezden gelirken, hakikatlerinin hakkını veremediler. Halbuki insanın varoluş sahası çok geniş çaplı çalışır. Dar alana hapsedilmiş insandan çok şey bekleyemeyiz. Cesur, atılgan ve vizyon sahibi olmak gerekir. Duygulara yoğunlaşmış, romantik ve sevecen yaklaşımlar, bir noktadan sonra hak ve hakikati ayırma aşamasında; insanın karar mekanizmasını bloke edebiliyor.

Diğer husus, bugün vahdet-i vücûd kavramı içinde, kendilerinde olmayan marifeti yaşamaya çalışanlar büyük bir yanılgı içindedirler. Makamları yüksek olanlar, hâl ehli olanlar varlıklarını sistem içinde yüksek algıyla ifade ederken, çakma hâl ehli ise alemi seyrettiklerini, her koşulda sessiz kalarak yüceliğe kavuştuklarını zannetmekteler. Her insan içinde, bulunduğu koşula göre hareket etmek durumunda; şuuru yörüngeden çıkartan en önemli husus, olduğundan farklı görünme çabası olduğunu unutmayalım. Bilinç merkezleri sahte davranışları içselleştiremiyor. Sana tokat atana, diğer yanağını uzat anlayışı veya "kabağında sahibi var" hikâyesinde anlatılanlar yüksek duyum ister.

Gerçekçi düşünmek, iradi hareket etmek ve hedefe ulaşmaktan kaçınmamalıyız.

Cesur, atılgan ve cömert olmak sünnettir.

Allah'ım! Acizlikten, tembellikten, korkaklıktan, ihtiyarlayıp ele avuca düşmekten ve cimrilikten sana sığınırım. Kabir azâbından sana sığınırım. Hayat ve ölüm fitnesinden sana sığınırım.” (Müslim, Zikir 50; bk. Ebu Davud, Vitir 32; Nesai, İstiaze 7)

Hocam çok doğru belki biz bunları yaşadık ve çocuklarımızda bunları yaşatıyoruz.Allah doğru bir şekilde hareket etmeyi nasip etsin.

Şuanda insanların içine kapanması sebeplerin başında ülke durumu var, bu konu daha çok siyasi bana kalırsa.
Cesur ve atılgan olanlar ülkeyi terk edip davasını başka yerlerde devam etmeyi tercih ediyor. Belki en iyisi budur da. Malesefdir bu ülkede uğruna savaşarak kazanılabilecek bir savaş görmüyorum çünkü en büyük zulmü müslümanlar gene müslümanlara yapıyor.
Şuanki ümmetin durumunu daha çok kerbela olayına benzetiyorum.

İslami değerler bukadar konuşulurken bir ülke islami değerlerden bu kadar uzak olabilir. İslami değerlerin yazılarak ülkelere göre sıralandığı ülkeler sıralamasında 72. sıradayız vede ilk 10 da ateist ülkerin olduğunun bilmem farkında mısınız.

İnsani değerleri islam bu kadar emredenken insanlıktan uzak bir müslüman ülke belki ancak bu kadar olabilir. Neyse nerden okudum bu konuyu, bu sebepdendir içine kapanıklığımız. Korktuğumuzdan değil.