Sosyal medya sadece zamanımızı almadı. Ahlak, iffet, haya, çekinme, saygı, sevgi ne varsa aldı götürdü.

Dinlerini malzeme yapan mütedeyyin fenomenlerimiz var.

Sosyal medyada tanınır olmak, hakkında konuşur olmak, iyi - kötü yorum almak için binlerce hatta on binlerce insan rekabete girmiş durumda.

Kimisi faydalı bilgileri kullanıyor, kimi enteresan bilgiler sunuyor, kimi acayip bilgiler paylaşıyor, kimi spor, kimi kendi dünyasını sunuyor. Bazılarının ki çok normal ve böyle olmasında da bir sakınca yoktur.

Ancak ölmüş biri ile selfie çekmek, ameliyat elbisesi giymiş dedesi ile selfie çekmek, sakarlık numarası yaparak ilgi çekmek isteyenler de az değil. Buna malesef eğitimli eğitimsiz bir çok kişi dahildir.

Bir de dini, İslam'ı, Allah'ı, peygamberi, alimleri vb. kullanarak fenomen olmak isteyen insanlar çıktı.

Fenomen olmak için dine, Allah'a, peygambere her türlü iftira atmaktan da çekinmiyorlar.

Uydurma hadisler paylaşarak, uydurma kerametler anlatarak, uydurma göz yaşları dökerek insanların ilgisini çekmeye çalışıyorlar.

Baştan aşağı çarşafa girmiş kadın bile fenomen olmak isteyenler listesine girmek istiyor. Facebookta, twitterda ve dünya batsa umurumda olmaz mantığı için açılmış İnstagramda baştan aşağı tesettürlü binlerce kadının fenomen olma yarışına şahit oluyoruz.

Kocasının yanaklarından fıstık alan çarşaflı bayanların, kocasının yanaklarına yanak değdirmiş tesettürlü kadınların, kocasına şehvetli gözlerle bakan mütedeyyin eşlerin, evlilik olmadığı halde nişanlısının elinden tutup, alnından öpülen tesettürlü kızların fenomen olmak uğruna yapmadıkları rezalet kalmadı.

Romantik görünerek, şehvetli görünerek ve her anlarını sosyal medyada paylaşarak insanları kıskandırma derdindeler. Hepsi de fenomen olmak için

Yani sosyal medya sadece zamanımızı almadı. Ahlak, iffet, haya, çekinme, saygı, sevgi ne varsa aldı götürdü. Bunun yerine bencillik, beğenilme arzusu, iffetsizlik, çekinmemezlik, hayasızlık verdi.

......belkide kişilerin içinde var olan duyguları açığa çıkardı...
Bu durum hep vardı belkide..!!!..

Çiseleyen yağmurun ardında bekler toprak kokusu, uyuşuk dakikalar pişmanlık hediye eder yarına...

Evlerden sokaklara akar yalnızlık, kara bulutlar iner kibirli apartmanların tepesine...

Elektrikler kesilince söner iddialar. Asansörler, lambalar, otomatik kapılar, ekranlar... hepsi susar.

Gök gürültüsüyle sarsılır camlar ve korkar çocuklar. Korkuyu unutup durur şehir, unutturur...

Yağmur ovalar kirini pasını sokakların, tokatlar yarınla sarhoş suratları, çıkmaz kirler yine de katran karası, akıllanmaz bakışlar...

Mevsimlerin sayfalarında yazılı düne dair ne varsa. En çok da yağmurlarda kayıtlı hatıralar. Çocukluğumda yağmış yağmurlar, ilk gençlik yıllarımdakiler ve şimdi yağanlar... Yanaklarıma ilk dokunan damlaların bahsi var şimdi düşen her damlada...

Hüzün bazen çiseleyerek düşer gönüle, bazen de sağanak hâlinde yağar. Bazen saçların ıslanır hafiften, bazen de tepeden tırnağa sırılsıklamsındır...

Sırıtkan sûretler ve düşmeye âşık siretler üşüşürken başıma her metrekaresinde hayatın, tek çarem hüzne banmak bütün rızkımı ve yağmurları gözlemek her mevsim!..

Bütün aklaki değerlerimiz yok olup gitti..