Önce kendi bidat ve hurafelerini düzelt. Sonra evrenle ilgili sorular sor!

Kur'an'da bazı ayetlerde geçen cümlelerin birbiri ile bağlantılarını kurmak gerçekten zordur. Zira cümleler, bizim anladığımız bir tarzda sıralı değildir. Mesela şu ayette cümlenin başı, ayın durumu hakkında sorulan bir soru ve cevabı üzerine iken, aynı ayetin devamı ise evlere kapılarından girme ile ilgili. Biri gök ile ilgili, biri günlük hayatla ilgili. Biri alemle ilgili, biri hurafe ile ilgili... Önce bir ayeti okuyalım:

"Sana, hilalleri soruyorlar. De ki: "Onlar, insanlar ve hac için vakit ölçüleridir. İyilik, evlere arkalarından girmeniz değildir. Ama iyi davranış, takva sahibi (Allah'a karşı gelmekten sakınan) insanın davranışıdır. Evlere kapılarından girin. Allah'a karşı gelmekten sakının ki kurtuluşa eresiniz."

Bakara Sûresi 189.

Dikkat ettiyseniz ilk bakışta bir konu bütünlüğü yok. Tek ayet ve iki ayrı konu.

Ama ben bu ayetten şunu anlıyorum: Ey insan, sen günlük hayatta saçma sapan işler yapıyorsun. Evlere kapıdan değil de pencereden girmek gerekir diyorsun. Kapıdan girersen günah, pencereden girersen günah değil diye inanıyorsun. Böyle saçmalıklarla kafanı doldurmuşsun ama çok bilgin, kültürlü, ufku, açık, bilgiye aç, evren hakkında soruları olan bir adam gibi çıkmış ayın evreleri hakkında sorular soruyorsun.

Tıpkı boncukların bileğe takıldığı zaman şans getirdiğine inanan gencin, Allah evrenin neresindedir diye sorması gibi!

Tıpkı evine yedi fil veya yedi kaplumbağa veya yedi zurafa veya yedi deve veya yedi kurbağa heykelini arkasını kapıya dönmüş vaziyette koyup evin içinde pozitif enerji oluşacağına inanıp sonra yaratıcıya yaratıcı sorular soran kadınlar gibi.

Bunun gibi binlerce örnek var.

Sen önce kafandaki hurafeleri kaldır, sonra güneşi sor, ayı sor, yıldızı sor, evreni sor.

Ağaca çaput bağlayıp isteğinin gerçekleşeceğine inanan biri, tutup da Allah'a sorular sormasın. Böyle bir kafayı hangi delil ikna edebilir?

Şimdi mezkûr ayetin güzelliği anlaşıldı mı?