"Çok düşünme, kafayı yersin!"

Bu naif görünümlü ve karşıdaki kişinin zihinsel sağlığına sözde önem veren cümleyi duymayan yoktur heralde.
Yaşam boyu o kadar hataya göz yuman, hatta yeri gelmiş başkalarının hata yapmasından bile kendine pozitif sonuçlar çıkaran çevre sakinleri, her ne hikmetse düşünen kişiye karşı bir anda özverili hale gelip, onun akıl sağlığına hassasiyet gösteren bir çaba içine girmekte.

Tabi insan durumlar arasındaki bu çelişkiyi farkedince ister istemez şu fenomen cümledeki kafayı yeme durumu da göze alarak işin aslını detaylı düşünmeye başlıyor.

Acaba diyorum bu yaklaşım, uzun yıllar önce tamamen düşünen toplumumuzun gelişimine karşı bilinçli olarak anonim bir proje gibi ortaya atılıp kalıplaşması hedeflenmiş olabilir mi?
Hani şu oturup karar verilmeksizin belli bir kesime ait bilincin kendiliğinden filizlenen ve yıllar içerisinde tabu haline gelen bazı durumlar gibi. Bu ve buna benzer ifadelerin kalıcı ve etkili oluşunun en gizli sebebi, toplumun genel yapısını çok iyi bilip, hassas noktalara hakim olmasıdır. Söz konusu hassas noktaları, durumun daha da netleşmesi adına bu kısmı biraz açarak ifadeyi mercek altına alalım dilerseniz.

"Çok düşünme, kafayı yersin!"

Burada iki cümlenin birarada tek bir ifade gbi kullanıldığını göruyoruz. Madem amaç insanların düşünmemesine yönelik, o halde neden sadece ilk cümle ile yetinilmemiş? Sonuçta asıl istenen durum ilk cümlede açık ve net. Degerli dostlar, bizim toplumumuzun emir kipinden haz ettiği görülmüş müdür? Bilhassa emir kipi duydugu an hemen aksine yönelen bireyler olduğumuzu hepimiz çok iyi biliyoruz. O halde sadece, "Çok düşünme" demenin bir yaptırımı asla söz konusu olamazdı.

Gelelim işin can alıcı kısmı olan ek cümleye;

"Kafayı yersin"

Bizim insanımızın bazı yakıştırma ve durumlaraa karşı inanılmaz derecede hasaasiyet veya antipati duyduğu yönleri hep olmuştur. Örneğin hayatında hiç kitap okumayışının noksanlığını normal bir şekilde dile getirdiğinizde bunu hiç umursamazken, aynı durumu alaycı bir yaklaşımla dile getirirdiğinizde, bunu bi anda gurur yapıp sert bir tepkiyle karşılık verebilir. Çünkü bizim insanımız bir ortamda küfretmek veya kabalaşmanın ayıbını bile gözardı eder fakat alay konusu olmayı asla kendine yedirmez. Bildiğiniz üzere, kafayı yeme tabiri, psikolojik ya da zihinsel rahatsızlığın, argoda kabul görmüş bir teşhisin alaycı halidir. Dolayısıyla yapılması istenmeyen eylem, düşünme eylemi olduğu için, zaten bilinçli olarak seçilen alay içerikli caydırıcı ek cümle de, zihinsel bir noksanlık olarak ifadedeki yerini almış ve malesef yıllardan beri etkisini başarılı bir şekilde sürdürmüştür. Bunun en somut kanıtı da en eskisi Socrates olmak üzere yuzyıllar önce düşünmeyi yaşam tarzı haline getirmiş kişilerin fikirlerine zerre katkıda bulunmadan hala filizlendikleri haliyle sısyal medyada özlü söz olarak paylaşmanın ötesine geçemeyişimizdir. Bu vahim durumdan daha kötüsü de var. Tablonun dahi farkına varamamak..!

Son derece kalıplaşmış olan bu görüş, oyle bir hal almış ki, bunu dile getiren kişiler dahi neye sebebiyet verdiklerini hiç düşünmemişlerdir. Biraz zihinsel bir çaba gösteren bir kişi, canlılar arasındaki bizi biz yapan ve hazine niteliğindeki en degerli farkın, düşünce gücümüz olduğunu çabucak anlayabilir. Bu becerimizi tarihten bu yana köreltmeye çalışan sistemin tek amacı kolaylıkla kontrol edilebilir toplumlar oluşturmaktır. Kimsenin soru sormadan mutlak itaatini hedefleyen bir mekanizma, başka türlü işlemez..

Son olarak diyelim ki bu yazıdaki fikir tamamen çöp ve o ifade doğru olsa bile;
Toplum olarak düşünülmediği için yıllarca dürüstlük süsü verilerek önüne gelen her sahteliği yemektense,
Düşünüldüğü için kafayı yemek daha onurlu bir davranıştır..!!!

Bunlar toplumu fikir igdişi etmek için, geriletmek için şuur altımıza atılmış, şuursuzca soylettirilmis papağan misal sözler.

Bu çok daha derin anlamları olan bir ritüel aslında.
Bunun ilahi bir ritüel olduğu farkındalığı ile süreci anlarsanız bu iddia karşısında korkmak yerine bu sürecin deviniminize eğlence kattığını anlarsınız.

Ama sen yinede çok dusunme 😁

Samimi soyluyorum benim bir gun düşünce ile ilgili bir konuda kafayı yemem söz konusu olursa o da şu olur;
Zihninin hakkını veremeyip düşünmeyi beceremeyen insanlar 😊

"Fazla düşünme, kafayı yersin";
teknoloji işlerine kafayı takmayın, kafayı sıyırırsınız diyen bir dönemin teknoloji bakanı kadar vizyonsuz değildir.
Bir de röntgen filmine bakıp "sana nazar değmiş" diyen doktorla kanka olabilir. 😉

Düşünme böyle şeyleri, kafayı yersin

Düşünmenin sonu yoktur aslında bir cümleyi okurken beyin çözümler fakat önemli olan aklın onu idrak etmesidir.

Şair gibi adamsın kardeşim vallakızmak

İnce düşünmek incitir günümüzde

Kolay bilgilerin değil, zor denklemlerin izini sürün..Kolay, çerez tadında bilgiler bilinci sığ bir alana hapis ederken, derinlikli bilgiler ufkun genişlemesine vesiledir.

Derin konuları idrak edebilmek belki yıllarınızı alacak, belki pes edeceksiniz yinede değer derim, zor olanın talibi olmak aynı zamanda beyin kuvvelerini bu yönde örgütlemek demektir, yaşından büyük Kitaplar okuyorsun diyenleri dinlemiş olsaydım, belki bugün pek çok gerçeği anlamak noktasında kısır kalacaktım..İyiki okumuşum, iyi ki aklımı kaybetmek pahasınada olsa gayret göstermişim diye düşünüyorum.. derin düşünme kafayı bozarsın diyenlere kulak asmayın..

Bu dünyada kör olan âhirette de kördür, yolunu daha da şaşırmıştır." (İsra, 17/71-72