Koğuşta 22 tane Ülkücü var, ceplerindeki para bir kefen almaya bile yetmiyor.. Ceza evi terzisi geliyor "Bu gece Halil Esendağ ile Selçuk Duracık'ı asacaklar, haberiniz olsun!" diyor..

Koğuş sessiz, çıt çıkmıyor; diller lâl olmuş, yüzler donuk..
Toplanıyor tüm koğuş, dillerde Kur'an, gönüllerde iman..

Yürüyorlar darağacına, yanyanalar; savaşırken de, ölürken de..
Kur'an-ı Kerim okudu ikisi de, helallik istediler, tekbirler getirdiler. Sonra Selçuk'a döndü Halil: "Önce seni assınlar Selçuk, sen bana dayanamazsın!"

Önce Selçuk yürüdü yağlı urgana; mert'çesine, yiğit'çesine, Türk'çesine, dirilir'cesine.. Tabureye çıktı, yağlı urganı geçirdiler boynuna. Arkasına döndü, helallik istedi celladından. Sonra vurdular altındaki tabureye.. Sallanıyordu Selçuk, ölürken dirilir'cesine, dirilirken yiğit'leşircesine.. Sallandı, sallandı; Kıble'ye doğru dönmüştü ki yüzü, o an durdu.. Herkes şaşkın, tesadüf diyenler, dalga geçenler çoğunlukta..

Sonra Halil geldi, dilinde "Allah-u Ekber" sesleri, yürürken attığı vakur adımları.. Yağlı urganı geçirdiler boynuna, sonra Kelime-i Şehadet getirdi.. Celladına döndü, o da helallik istedi.. Ve bir tekmeydi bir koçyiğidin daha ebediyete göç etmesine sebep olan.. Sallanıyordu Halil de, Başbuğ'u görürcesineydi yüzündeki tebessüm.. Sallandı, sallandı; Kıble'ye döndü yüzü ve bir bıçak gibi kesildi hareket edişi.. Kıble'ye dönmüştü artık, Selçuk gibi durmuştu cansız bedeni..

İnfaz erkanı şaşkın, titrek, tedirgin..
"Nasıl olur bu?" sorusu ile inliyor heryer, içlerinden birisi çıkıyor bir adım ileri, işaret parmağını kaldırıyor havaya ve avazı çıktığı kada bağırıyor, meraklı gözlerle bakanların suratına:

"Vallahi bunlar ŞEHİT, Vallahi bunlar ŞEHİT!"

Uğruna nice koçyiğitler verdiğimiz ve istikbalde de daima şerefle yad edileceğine inandığımız Ülkücü Hareket'in Yusuf yüzlü şehitleri Halil Esendağ ve Selçuk Duracık'ı şehadetlerinin 36. senesinde rahmet, minnet, saygı ve duayla anıyoruz..

Kut'lu ruhlarınız şad, mekanlarınız cennet olsun..

Zamanında kızıl kafirlerle çok savaştılar. Ama başbuğ meselesi karanlık...

25 Haziran 1980 günü MHP Gaziosmanpaşa İlçe Başkanı emekli binbaşı Ali Rıza Altınok'un kapısını kiralık evlerini gezmek isteyen biri kadın dört kişi çaldı.
Altınok'un eşi Fahriye Altınok, öğrenci olduklarını söyleyen kişilere kiralık evlerini gezdirdi.
Öğrenci oldukları için çok uygun paraya kiraya vereceklerini söyleyip yemek ikram etmek üzere evlerine davet etti.
Yemekler yendi.
Sonra silahlar ortaya çıktı.
Salona dizilen ailenin üzerine kurşun yağdırıldı.
Ali Rıza Altınok, eşi Fahriye Altınok ile birlikte 16 yaşındaki kızları Nilgün Altınok,
Chp'li militanların kurşunlarıyla oracıkta can verdi.
Chp'lilerin kahpe pusularda katlettiği yedi bine yakın Ülkücünün arasına biri kadın, biri çocuk, üç kişi daha katıldı.
Evin duvarına "Faşist yuvalarını dağıttık" yazan Chp'li dört militan hızla kaçtı.
Beşinci militan ise sokak başında nöbet tutuyordu.
Yakalanan katillerden kadın militan hapiste şiirler yazdı, yazdığı şiirler bestelendi.
Ceza evin de bir görüş günü çekilen fotosu, sahibi mason Simaviler olan Hürriyet'in birinci sayfasında "Annesine hasret" diye basıldı.
Kendilerine evini açıp yemek veren üç kişiyi katleden bu katil sadece iki yıl sonra Shp (Chp)'nin affıyla serbest bırakıldı.
Binlerce Ülkücünün katiline kol kanat gerenlerden biri de Bülent Ecevit idi.
1974 ve 2000'de çıkardığı aflarla Ülkücü katili vatan hainlerinin hepsini serbest bıraktı.
Ecevit ilk olarak 1974'te başbakan olmuştu.
Pkk ise ilk oluşumunu Ecevit'in 1974 affıyla serbest kalan 22 komünist teröristin Ankara Tuzluçayır'daki buluşmasıyla yapmıştı.

O şehitlerimize rahmet diliyorum.Bende o yiğitlerin zamanında yaşayan biri olarak bu görüşe yaşayan biri olarak katılıyorum. Şimdi ülkücülük yok particilik var.