Her bilinçli eylem bir amaç içerir, her amaç ise bir
eksiklik. Varsayılan kusursuz tam sonsuz tanrının,
insan yaratma eyleminde bulunması bir amaç
zorunluluğu doğurur. Amaç ise bir eksikliği
zorunlu kılar. Yani "kusursuz bir tanrının, insan
yaratması" reddedilemez netlikte bir çelişkidir.

(Konu bana ait değil bir yerde gördüm sizin de görüşlerinizi almak istedim.)

Konuyu insani vasıfta düşünmek istiyorum. Zira Yaratıcıya ait kavramlar ile insani fikirlerin bizi doğruya götüreceğine inanmıyorum pek..

Mesela;
Ben ülkeyi yönetmek istiyorum. Bir amacım var, bu da ülkeyi yönetmek. Peki zorunluluk nerde? Bu amacım hangi eksikliği zorunlu kılıyor? Zaten yönetenler var. Bir amaç için eksiklik olması gerekmiyor. Ben ülkeyi yönetirsem ve bunu halk bilirse büyüklüğüm kendiliğinden ortaya çıkar.

Meşhur olmak için sosyal medya fenomenleri doğdu. Ülkenin meşhura ihtiyacı mı var, hayır. Amaç var mı burada, hayır.. fenomen olmak insanlar tarafından bilinmekten başka bişey değil. Zorunluluk yok eksiklik yok..

Demek ki her amaç bir zorunluluktan doğmuyor. Bu da hir eksiklikten kaynaklanmıyor

Mavinin Tonları yönetilen bir ülkeyi yönetme isteğinizin amacı nedir.. can sıkıntıdından mı..? Daha iyi yönetmek mi? Eğer daha iyi yönetmek derseniz, yönetimde eksiklik yetersizlik vardır..

“Kusursuz sonsuz sinirsiz hic bir seye benzemeyen mutlak bir gucun NASIL EKSIKLIGI olsbilir...”

İyinin kanıtı kötüdür.. yanlışın kanıtı doğrudur.. karanlığın kanıtı ışıktır.. demek ki varlığın kanıttı zıttıdır.. hiç bir eşi benzeri ve zıttı olmayan bir varlığın kusuru nasıl ölçülebilinir..?
Kusur ve kusursuzluk her birinin doğurtusudur.
Kusursuzum diyen herkes kusurun ne olduğunu da biliyordur..
Eşi benzeri ve rakibi hatta gözlemcisi olmayan bir varlık nasıl Tam’ım ve hiç eksiğim yok diyebilir..?
Bu yüzden bir gözlemci yaratması gerekir mi..?

Mistik felsefeye göre bilinen de bilen de Tanrı'nın kendisi. Yani Tanrı kendisinden ayrı kullar yaratıp Tanrılığını kanıtlama ihtiyacı duymaz. "bilinme" ihtiyacı enerjinin doğasından kaynaklanan bir sonuçtur. . Evren ve bizler işte bu "sonsuz potansiyel" (Tanrı) in kendisine ayna olmak için kendisini bilmek için kullandığı kendisinden ayrı olmayan enstrümanlar gibiyiz.
efsane bilim adamı Carl Sagan'ın dediği gibi: "Bizler Tanrının (onun tabiri kozmos) kendisini bilme yollarından biriyiz."

Amaç denen kavramın varlığı ve/veya amaç denen şeyin eksiklikle bağlantısı yalnızca insan tipinde (yani kısıtlı) varlıklar için geçerlidir desek problem çözülmez mi ?

Şöyle de düşünebiliriz;

İnsanda var olan beyin/akıl potansiyel olarak düşünmeyi gerektirir. İstese de istemese de her an düşünmekte..
Allah'ın taşıdığı yaratıcılık özellikleri de her an yaratmayı gerektiriyor. Onda var olan potansiyelin dışa vurumu bu..
İnsanların düşünmesi gibi..
Ki bu ayetlele sabit

'o her an bir yaratma halindedir" (rahman 29)

Etrafına bak, her an birileri doğuyor, yeni canlilar/bitkiler oluşuyor.
Yeni gezegenler, yıldızlar oluşuyor.

Yaratım hiç durmuyor, senin düşünceyi hiç bölmemen gibi, uykuda bile düşünce rüyaya sebep oluyor

Yüce Allah ın ne bilinmeye, ne de hizmet edilmeye ihtiyacı yok.

Sebebini biz kısıtlı aklımızla anlamaya çalışıyoruz. Aynı düzeni anlamaya çalıştığımız gibi. Ve bize bildirilenden bir fazlasını asla bilemeyeceğiz.

Düzeni en azından gozlemleyebildigimiz ve deneyleyebildigimiz düzeni şu an çok iyi bir şekilde anlamış bir durumdayız. Hatta kopyalayıp kullanıyoruz. Deneyliyemedigimiz çok durumuda matematiğe dökmüş fakat yüzde yüz emin değiliz. Ama ilerliyoruz.
Bize bildirilenin çok daha fazlasını bile biliyoruz bu gün.

Ve şu kısıtlı akıl kısmına ben katılamıyorum ne yazıkki. Aklımız kısıtlı değil bilgimiz kısıtlı.
😉

Bilgi kısıtlı ve şunu da biliyoruz ki denizler mürekkep ağaçlar kalem olsa ilahi bilgiye insan ulaşamaz