Hocam bir gün benden “aşk - muhabbet tılsımları, okumaları” yapmamı istedi. Normalde şiddetle karşı olmama rağmen “emre teslimiyet amire itimattan gelir” ve “emir edepten üstündür” düsturunca hiç sorgulamadan çalışmalara başladım.

3-4 ay sonra hocam çalışmalarımı istedi. Bende götürüp teslim ettim. Bu arada çalışmalar gerçek kişiler üzerinde yapılıyordu ve muhataplar üzerinde hiç tesiri olmuyordu. Ben hocamın bir planı ve o plana bağlı olarak bir engellemesi var diye düşünüyordum. Hocam çalışmalarımı inceledi ve “sen hiç aşık olmadın mı?” dedi. Bende beşeri aşkın şehvet temelli nefis - şeytan hilesi olduğundan dem vurarak aşk meşk işlerinden uzak durduğumu söyledim.

“Aişe’yi ra ”kördüğüm” gibi seven Efendimiz sav şehvet esiri miydi? Yada İlerlemiş yaşına rağmen efendimizi sav divane gibi seven Ümmü Habibe ra annemiz…?. Sevmek ve aşık olmak kötü olsaydı her işin başı aşk olur muydu? Aşk ve muhabbet 99 esmanın eseridir. İnsanda ruh neyse kainatta aşk odur.

Aşık olmayana muhabbet sırrı verilmez. Sen aşık olmadığın İçin ilmini bilmene ve çalışmalarını doğru yapmana rağmen etkili çalışma yapamıyorsun.

Aşk sevmek, sevgin için seve seve hasret çekmek, sevgin için severek (gerekirse) acı çekmek, sevgin için sevginden bile vaz geçebilmek… tir. Sadece sevmekle aşk olmaz.

Aşık olmayana da aşk sırrı nasip olmaz” dedi.

Eskiden aşk tılsımı öğretilecek talebeler önce birine aşık edilirmiş. O aşkta yoğrulması, pişmesi, yetişmesi ve olgunlaşması sağlanıp aşkı nefis ve şeytan rezilliklerine ve şehvet oyunlarına alet etmeden, aklına, iradesine ve inancına sahip çıkarak hedefe ulaşanlara sır verilirmiş.

Sırra ermeden ilim zannedilen şeylerle yapılan muhabbet ve celp çalışmaları (istisnaları da yok sayarak) tamamen şeytani tesirlerle yapılan büyülerden ibarettir.