İnsanlara psikolojik açıdan yardım ederken, yüzde yüz yardım etmeye , dikkat kesilerek dertlerini tasalarını dinleyip çözüm üretmeye çalışırsınız değil mi? Neticede yardım dediğiniz şey, öyle gıdım gıdım olmaz. Aküsü basmayan, yolda kalmış bir aracı harekete geçirmek adına, tüm kuvveti vermek gerek değil mi?

Psikolojik açıdan, zorlu yaşamına omuz verdiğiniz arkadaşınızın derdi tüm bedeninizi sarmış, elinize, yüzünüze bulaşmıştır. Yemek hazırlarken, çocuklarınızla ilgilenirken, aklınız arkadaşınızdadır. Biraz merak, biraz merhamet sizi iyiden iyiye Güzin abla moduna sokmuştur.

Uzman bir kişinin gözünde, çözümü kolay hadise alemlerinizi alt üst etmiş olabilir. Sizin yüzde yüz dert diye nitelediğiniz, koca koca anlamlar yüklediğiniz hadisenin ederi yüzde 2’ den fazlası değildir. Psikolojik açıdan sorunlar yaşayan bu kişiler, yüzde 98’e varan bir illüzyon içindedir. Tek bir iğneye bakar, balonu patlatıp; çöp düşünceler tahliye olduğunda kişi özgür ve de hürdür. Telefon faturanızı ikiye katlayan, zamanınızı ve vaktinizi alan, aylarca emek verip üzerine titrediğimiz bu insan “DÜZELİP SAĞLIKLI BİR PSİKOLOJİYE KAVUŞTUĞU AN” size sırt çevirir. Siz onun atık çöplüğü, dert frekansı, karanlık yönünü temsil ediyorsunuzdur artık. Sizinle neden görüşsün? Daha mutlu, gülen, eğlenen yüksek frekanslı insanlar varken, sizin melankolik tavrınızı kim ne yapsın. Akıllı olalım. Bilmediğimiz alanlarda “İNSANLARA AV OLMAYALIM” aylarca aynı derdi anlatan, aynı sorun ve problemleri aktararak “SUİSTİMAL” edildiğiniz bu tip insanlara, artık aynı dertleri dinlemeyeceğinizi, güzel, mutlu haberler varsa duymak istediğinizi ifade edin. Bir yerde aynı dert, aynı sorun aylarca, yıllarca devam ediyorsa, bilelim ki orada “İĞNEYLE PATLATILMAYI BEKLEYEN KOCA BİR BALON ” vardır.

Yazıya katılıyorum kör gözünü açınca kırdığı ilk şey bastonudur derler. Av dan ziyade baston olmamak gerek.