Hanginiz şimşek çaktığında ürpermezsiniz ki?

Aslında ışık değil de arkasından gelen sestir sizi ürperten. Ancak şimşeğe ne mucizevî vazifeler yüklendiğini bilseydiniz ondan ürpermez, ona ibretle bakardınız.

Her şimşek çaktığında, havadaki oksijen molekülündeki oksijen atomları (O2) birbirinden ayrılır. Ancak birbirinden ayrılan oksijenler tek başlarına kalamazlar. Hemen diğer oksijen molekülleriyle (O2) birleşerek O3’ü, yani namı diğer ozonu meydana getirirler. Ozona yüklenen vazifeyi herhâlde bilmeyeniniz yoktur. Dünyaya gelen zararlı ışınları kırarak canlıların zarar görmesini engelleme vazifesi ozona verilmiştir.

Eğer ozon tabakası olmasaydı insanların ve diğer canlıların büyük çoğunluğu kanser gibi hastalıklara yakalanır ve kısa bir süre içerisinde dünyada hayat sona ererdi.

Her şimşek çaktığında havada meydana gelen ısıyla beraber, havadaki azot (N2) oksijen molekülüyle (O2) birleşerek azot oksitleri meydana getirir. Azot oksitleri ise yağmur damlacıklarında çözünerek nitröz ve nitrik asit meydana getirir.

“Nitröz ve nitrik asitler de neyin nesi?” diyebilirsiniz. Bunlar toprağı gübreleyen ve bitkiler için çok önemli olan azot kaynağıdırlar.

Şimşeğin meydana getirdiği olayların birbiriyle etkileşimini öğrenmek gerçekten çok güzel. Şimşeğin yol açtığı olaylar sonucunda oluşan ozon tabakası ve azot oksitleri, yaşamın devamı için kritik öneme sahip. Doğanın, bizim için nasıl bir döngü oluşturduğunu anlamak, her anlamda takdir edilesi bir denge.