İbrahim Havas Kuddise Sirrûh Hazretlerinden Hikâye Olundu, Buyurdular ki; Senelerden Birinde Haccettim. Ben Arkadaşlarımla Yürürken, Onlardan Ayrılmam. Halvete Çekilmem.

Cadde (Büyük) Yoldan Ayrılmamı Gerektiren Gizli Bir Hâl Ârız Oldu. Bunun Üzerine Ben, İnsanların Üzerinde Bulunmuş Oldukları Yoldan Sapıp Başka Bir Yola Girdim. Üç Gün Üç Gece Yürüdüm. Bu Üç Gün Üç Gece Boyunca Gizliden de Olsa, Herhângi Bir Yemek veyâ İçecek ya da İhtiyaç Hatırıma Gelmedi.

Yeşil Bir Ovaya Ulaştım. İçerisinde Her Türlü Meyveler ve Güzel Kokulu Reyhanlar Vardı. Ovanın Ortasında Bir Denizcik (Büyükçe Bir Göl) Vardı. Ben, Kendi Kendime, Burası Sanki Cennet Dedim; Taaccüp Ettim, Şaştım Kaldım.

Ben Bunu Düşünürken, Birden Bir Nefer (Dokuz On Kişi Kadar Bir Topluluk) Gördüm. Bana Doğru Yöneldiler. Simâları, Âdemoğlu Simâsıydı. Üzerlerinde Güzel, Değerli Elbiseler Vardı. Etrâfımı Çevrelediler. Bana Selâm Verdiler. Ben de:

▬ “Allah’ın Selâmı, Rahmeti ve Bereketi Sizin de Üzerinize Olsun.”

Dedim. Hatırıma, Bunların Cinlerden Oldukları Geldi. Onlardan Birisi:

▬ “Biz Bir Meselede İhtilâfa Düştük. Bizler Cinlerden Bir Neferiz. Cin Gecesinde, Efendimiz Aleyhisselâm Hazretlerinden Kur’an-ı Kerîm Dinleyip İşittik (Yani Biz Muhammed Sallallâhû Aleyhi ve Sellem Efendimiz Hazretlerini Görüp Onunla Görüşen ve Ona Îmân Eden Eshâb-ı Kirâmdanız). Efendimiz Aleyhisselâm Hazretlerinin Okumuş Olduğu Kur’an-ı Kerîm’in Nâmeleri Bizi Bütün Dünyevî İşlerimizden Sıyırdı ve Soyup Aldı. Allahû Teâlâ Hazretleri, Bu Çölde (Gördüğün Bu Gölün Pınarlarını) Bize Yarattı...”

Dedi. Ben Ona:

▬ “Bizimle Eshâbımı (Benim Arkadaşlarımı) Terk Ettiğim Yerin Arası Ne Kadardır?”

Dedim. Cinlerden Bâzıları Tebessüm Ettiler ve Birisi Şöyle Dedi; Ey Ebû İshâk! Hakk Teâlâ Hazretlerinin Birçok Acayip ve Esrârı Vardır. Senin Bulunmuş Olduğun Yerde Senden Başka Hiçbir Âdemoğlu Asla Gelip Bulunmadı Ancak Eshâblarından Bir Genç Bulundu ki, Burada Vefât Etti. İşte Bu da Onun Kabridir...

Gölün Kenarında Bulunan Bir Mezara İşâret Etti. Mezarın Çevresinde Bahçe, Güller ve Güzel Kokan Reyhan Çiçekleri Vardır. Daha Önce O Mezar Kadar Güzel Bir Mezar Görmemiştim.

Daha Sonra Cin Konuşmaya Devam Etti; Seninle Kendilerinden Ayrıldığın Arkadaşlarının Bulunmuş Olduğu Yer Arasında Şu-Şu Kadar Aylık (veyâ Yıllık) Mesâfe Vardır!

Ben Onlara, “O Gençten Bana Haber Verin?” Dedim, O Cinlerden Birisi de Şöyle Söyledi; Biz Gölün Kenarında Oturup Muhabbet-i Münazara Ederken, Bir de Baktık ki Bir Şahıs Çıkageldi. Bize Yöneldi, Yanımıza Geldi. Bize Selâm Verdi, Selâmını Aldık ve Ona Sorduk:

▬ “Nereden?”

▬ “Nisabur Şehrinden.”

▬ “Ne Zaman Şehirden Çıktın?”

▬ “Yedi Gün Kadar Bir Zaman Oldu.”

▬ “Seni Vatanından Ayrılmaya Zorlayan Şey Nedir, Neden Vatanından Ayrıldın?”

▬ “Hakk Teâlâ Hazretlerinin “Onun İçin Ümidi Kesmeyin de Başınıza Azâb Gelmeden Evvel Tevbe ile Rabbinize Dehalet Edin ve O’na Hâlis Müslümanlık Yapın, Sonra Kurtulamazsınız! [ez-Zümer: 39/54.]” Âyet-i Kerîmesini İşittim...”

Dedi. Biz de Ona, “İnâbet Nedir, İslâm’ın Manâsı Nedir, Azâbın Manâsı Nedir?” Diye Sorduk. O Genç de Bize, “İnabe, Senin, Senden Senin Sebebiyle Tam Varlığıyla O’na Yönelmendir. İslâm, Senin Nefsini O’na Teslim Etmen ve O’nun Senden Sana Daha Evlâ Olduğunu Kesin Olarak Bilmendir. Azâb, Firkat ve Ayrılıktır...” Dedi. Sonra Genç, Büyük Bir Sayha Vurdu/Ses Çıkardı. Hemen Vefât Edip Düştü. Biz de Onu Gömdük. İşte Bu da Onun Kabridir. Allahû Teâlâ Hazretleri Ondan Râzı Olsun.

İbrahim Havas Hazretleri Buyurdular; Onların Vâsfettiklerinden Taaccüp Ettim, Şaşıp Kaldım ve Sonra, O Gencin Kabrine Yaklaştım. Mezarının Başında Bir Nergis Çiçeği Vardı. Sanki Çok Başkaydı, Olağanüstü Kokuyordu ve Mezarının Başında da Şöyle Bir Yazı Vardı; Bu, Allah’ın Sevgili Kuludur!

Reyhanın Dalları Değişmişti ve Yapraklarının Üzerinde de İnâbetin Sıfatı Yazılıydı. Nergisin Üzerinde Yazılı Olanları Okudum. Onlar, Bu Yazıların Tefsîr Edilmesini Benden İstediler. Ben de Onları Okuyup Kendilerine Tefsîr Ettim. Onların İçerisine Heyecan ve Depreşme Girdi (Cezbeye Tutuldular). Kendilerine Geldiklerinde Sükûnete Kavuştular ve “Bizler Meselelerimizin Cevabıyla İktifa Ettik (Senden Yeterli Cevaplar Aldık).” Dediler.

İbrahim Havvas Kuddise Sirrûh Buyurdular; Bana Bir Ağırlık Bastı, Uyku Geldi. Uyudum ve Uyandığımda Kendimi, Hazreti Âişe Mescîdine Yakın Bir Yerde Buldum. Baktım ki Kaplarımın (ve Eşyâmın) İçerisinde Reyhanın Demetleri Vardı. O Reyhan Çiçeği Tam Bir Sene Benimle Kaldı, Hiç Bozulmadı. Daha Sonra Onu Kaybettim...

Allahû Teâlâ Hazretleri Kendisinden, Onlardan ve Bütün Sâlihlerden Râzı Olsun.