HIZIR '(a.s)'ı ARAYAN ADAM...

Zatın biri gece gündüz; “ya rabbi! Bana Hz. Hızır (a.s.)’ı göster” diye dua edip, yana yakıla onu görmeyi ister.
Öyle bir an gelir ki Allah onun bu duasını kabul eder ve Hz.Hızır (a.s.)’a;-Şu kulumu bir ziyaret et, seni görmek istiyormuş, diye buyurur.
Hz. Hızır (a.s.) gidip o adamın kapısını çalar ve adam Hz. Hızır (a.s.)’ı içeri alır. Hz. Hızır (a.s.) oturduktan sonra adama;
-“Ben Hızır’ım, beni görmek istemişsin. Rabbim
emredip beni sana gönderdi, söyle ne istiyorsun?
Beni bu kadar yana yakıla istediğine göre mutlaka bir şey isteyeceksin, buyur söyle” der.
Bunun üzerine o zat da;
-“Gelip benimle görüşmen bu kadar kolaysa kaç yıldır
böyle yana yakıla ağlayıp feryat ediyorum, niye şimdiye kadar gelmedin, gelip o hasretimi, acımı niye dindirmedin” diye sorar.

Buna karşılık Hz. Hızır (a.s.);
-“Sen böyle söylüyorsun; ama bu iş böyle kolay
değildir” diye cevap verir ve sarığını, cübbesini çıkarıp adamın önüne koyar, “sen bundan sonra Hızır’sın, ben de burada oturacağım. Şöyle bir dışarıya çıkıp çarşıda, pazarda bir dolaş ve insanlara; ‘ben Hızır’ım, ne istiyorsunuz’ deyip onlara gerekeni yap” der.

Adam “tamam” deyip cübbeyi giyer ve sarığı da başına takar.
Sonra çarşıya çıkıp bir pazar yerine gider.
Pazara gidince orda hiç insan olmadığını görür.
Orda bulunanların kimi manevi olarak köpek gibi, kimi yılan gibi, kimi eşek gibi, kimi de domuz gibidir.
Tabi adam bu duruma şaşırır.
Dalgın dalgın yürür ve kendi kendine; “bu ne biçim iştir” der.
Sonra ileriden nur yüzlü bir zatın geldiğini görür ve ona yaklaşıp;
-“Amca ben Hızır’ım, benden istediğin bir şey var mı”
diye sorar.
O amca da ona dönüp;
-“Yok evladım, sizinle işimiz yoktur. Eğer Hızır bize lazım olursa sizin eve uğrarız” diye cevap verir.
Tabi adam evine geri gider ve evdeki zatın gerçekten
Hz. Hızır (a.s.) olduğunu o zaman anlar.

Hz. HIZIR (a.s.) BURADA BİZE NEYİ ÖĞRETİR ?
Aslında o adama; “bana görün diyorsun; ama benim
görünebilmem için muhatabımın insan olması lazım. Allah’ın seni bunca zamandır ağlatması da senin insan olman içindir” der.
Onun için insan olmak kolay bir şey değildir.
İnsanın, kıssada anlatılan o hayvan halinden, hayvani duygularından, sıfatlarından kurtulması gerekir.
Bu her zaman için böyledir...