Hz Aişe"nin kız kardeşi Esma"nın oğlu Urve b. Zübeyr"in ayağı kangren olmuştu. Hastalığın yayılmaması için kesilmesi gerektiğini söylediler. Bilincinin gitmesi için de içki içmelisin, dediler.

Yani kalbim ve dilim Allah"ı zikirden uzak dursun, öyle mi? Vallahi, haram bir şey alarak Allah"a itaat etmiş olmayı kabul etmem dedi.

O halde, uyutucu bir şeyler içirelim, dediler.

Ben uyku halinde iken bedenimden bir parçanın aşırılmasını istemem, dedi.

O halde biriler seni sıkıca tutsun ki kesebilelim, dediler.

Hayır, ben size yardımcı olurum, dedi.

Dayanamazsın, dediler.

Bırakın beni, namaza durayım, tam namaza daldığımı ve secdede hareketsiz hale geldiğimi gördüğünüzde ben artık dünyada değilim, istediğinizi yapın, dedi.

Doktor bekledi, secdeye gittiğinde testereyi alıp ayağını kesti. Urve"nin sesi bile çıkmadı. Hatta o, secdede şöyle diyordu:

"Lailahe illellah! Rab olarak Allah"tan razıyım, din olarak İslam"dan razıyım, rasul ve nebi olarak Muhammed"den razıyım…"

Böylece kendinden geçti ve ayağını kesilmesine sesi bile çıkmadı.

Kendisine geldiğinde, getirip ayağını ona gösterdiler. Kesik ayağına baktı ve şöyle dedi:

"Ey ayak! Allah"a yemin ederim ki, seninle bir harama yürümedim. Seninle geceleri ne kadar ayakta durup namaz kıldığımı da Allah biliyor".

Sahabeden biri ona:

"Urve, sana müjdeler olsun! Bedeninden bir parça senden önce cennete gitti", deyince Urve:

"Vallahi, kimse bana bundan daha güzel bir sözle taziye veremezdi", dedi.