Birgün Cebrail Aleyhisselâm Rabbü'l-Alemîn'den soruyor:
- Ey Rabbimiz diyor şu anda senin yanında en makbul kulun kimdir acaba? Lütfen bana haber ver onu görüp tanımak istiyorum»
Rabbü'l-Âlemîn de Cebrail'e:
- Falan şehre git filân yerde bir köprü vardır şafaktan evvelki bir saatte orada bulun. İlk önce o köprüden geçen bu. zamanda en makbul kulum odur.»
Cebrail Aleyhisselâm emredilen memlekete gidip şafaktan evvel köprünün başında bekler. Bakar ki; fakir kendi halinde bir adam omuzunda bir ip olduğu halde çıkıp gelir. Doğruca köprüden geçip su başına giderek abdest alır. Seccadesini yayıp sabah namazının sünnetini kılar. Şafak atınca farz namazını da kılar. Sonra oturup da güneş doğuncaya kadar virdini çeker. Güneş doğunca kalkıp odun toplar. Topladığı odunları sırtlayıp şehre doğru gitmeye başlar.

Tam köprünün üstüne gelince karşıdan bir atlı belirir. Ayağında çizme elinde kamçısı olduğu halde o da köprüye gelir. O sırada atı birden ürkerek üzerindeki süvariyi yere atar. Yerden kalkan süvari sofiye sen benim atımı ürküttün diye elindeki kamçıyla vurmaya başlar. Fena halde döver. Sofî'den İse hiç ses çıkmaz. Süvari dayağını bitirip atına binmeye gidince sofi ondan evvel koşup atının başını tutarak süvarinin binmesine yardım eder. Süvariye:
- Benim yüzümden attan düştün üstün hep toz toprak oldu özür dilerim beni affet» diyerek helâllık ister ve:
- Eğer hakkını helâl etmezsen vallahi atının başını bırakmam» der. Atın dizginlerini tutup durur. Süvari nihayet:
- Bırak git işte helal ettim. Allah belânı versin» deyince sofi atı bırakır Süvari yoluna devam ederken sofi de odunlarını sırtlamak üzere odunlarının yanına gelir. Tam odunlarını sırtlayıp gideceği zaman Cebrail Aleyhisselâm oradan çıkıp sofiyi durdurur.
- Vallahi seni bırakmam. Eğer bana Cibril-i Emin'in yerini söylemezsen giden süvariden yüz defa daha fazla seni döver ondan sonra da köprüden aşağıya atarım» der. Sofi feryad u figan ederek:
- Aman ben fakir ben biçare ben yüzükara bir kimseyim nereden Cibril-i Emin'in yerini bilebilirim onu nerden görmüşüm ki tanıyayım» diye yakınır ise de Cebrail Aleyhisselâm:
- Hayır elimden kurtulamazsın vallahilazîm eğer Cebrail'in yerini söylemezsen seni fena halde döver sonra da köprüden aşağıya atarım.» diyerek ısrarına devam eder. Sofîye kanaat gelir ki bu adam dediğini yapacak kendini dövüp köprüden atacak. Çaresiz olduğu yerde oturur gözlerini yumar öylece bir müddet rabıtada kalır sonra gözlerini açıp Cebrail Aleyhisselâm'a:
- Allah'a kasem ederim ki bütün gök tabakalarını aradım Cibril-i Emîn gökte değildi. Yer tabakalarını aradım orada da bulamadım. Bütün dünyayı dolaştım yine yoktu. Geriye yalnız biz ikimiz kaldık ya sen Cebrail'sin yahutta ben. Kendimin Cebrail olmadığını biliyorum geriye sen kalıyorsun öyleyse Cebrail senden başkası değildir» diyor. Bunun üzerine Cebrail Aleyhisselâm elini beline vurup:
- Allah dostluğu sana mübarek olsun.» diyerek oradan ayrılıyor.

SOHBETLER: (Seyyid Abdülhakim el-hüseyni "Kuddise Sırruhu")

Güzel Bir Hikaye Ellerine Sağlık

ALLAH razı olsun ....hadi gelde etkilenme hadi gelde tuylerin diken diken olmasın...