Bismillâhirrahmânirrahîm.
«Menâkib-i Tâcü'l-Evliyâ» 'nın altmış sekizinci menkıbesinde, bir hacetin kabulü için hacet (dilek) nâmazı kılan bir zâtın imdadına, Hz. Gâvs Radıyallâhü Anhâ’nın yetişmesi kerametini dile getirmektedir. Yine «Behçetü'l-Esrâr»'da yer alan Yâfii tarafından tamamlanan bu kıssada şöyle buyurulmaktadır:
Bir gün, güç bir durumda kalan bir zâtın kendisinden yardım istediğini keşfen öğrenen Gavsü'l-âzâm, o yardım dileyen zâtın imdadına koşmuştur.

Şöyle ki:
Haceti için, hacet nâmazı kılan zât, her rek'attan sonra;

11 «Fatiha»,
11 «İhlâs» sûresini okur.

Bunun arkasından, herhalde bu zât gönül gözü açık bir zât olmalı ki, derhal yüzünü zamanın hem Gavs'ı, hem de Kutbü'l-Aktâbı olan Abdülkâdîr Geylânî Kuddise Sirrûh'ün yaşadığı Irak'a yönelir ve Gavsü'l-âzâm'a tevessül eder. Sonra Kabe-i Şerife'ye yönelerek yine

11 «Fatiha»
11 «İhlâs» sûresini de okur.

Yine aynı şekilde Irak'a yönelerek Gavsü'l-âzâm'a şöyle hitâb eder:

Ey insanlar ve cinlerin şeyhi!
Ey Allâh'ın kutbu!
Ey Allâh'ın gerçek bileni!
Ey Allâh'ın sevgilisi!
Ey Muhammed soyundan Abdülkâdîr Geylânî! Dileği yerine getiren nezdinde, …(İstek).. müşkülden kurtar!
Şefaatini benden esirgeme.
Ey Hâkk celle celâluhü'nün askerleri görünmez kuvvetlerinle bana yardımcı ol!» diye tevessül’de bulunur.

Gavsü'l-âzâm'ın mahbûbiyet sırrının tecellîyâtıyla, İnşâ Allâhu teâlâ ile dileği yerine gelir. Böylece Gavsü'l-Âzâm kendisine yardımcı olur.

Bu kıssada üzerinde durulacak hususlar şunlardır:
Kendisinden yardım isteğinde bulunulan;
Gavsü'l-Âzâm Radıyallâhü Anhâ’n şeyhü’s-sakaleyndir. Yâni, hem insanların, hem de cinlerin şeyhidir. Bu, her mürşide nasip olan bir şeref değildir.
«Değil her cana ya hû hatta cânânâ da vermezler niyazı bize Kur'ân-ı Kerîm'deki şu âyet-i celîleyi hatırlatır:
Malûmdur ki, Bedir Savaşı'nda, iki cihan serveri Sallallâhü aleyhi ve’s-sellem efendimiz, âlemlerin Yüce Rabbine şöyle hitab eder:
«Yâ Rabbi! Bu bölük öyle bir bölüktür ki, mağlûp olursa birliğini kabul eden kimse kalmayacaktır.»
O esnada Hâkk Celle Celâluhü, görünmez askerlerle Bedir Savaşı'nda müslümanlara yardımda bulunmuştur.
Yâni, kıssada belirtilen görünmeyen askerlerini göndererek müşrikleri yok etmiştir.

Kıssadan çıkacak en önemli Ledünni sırları ise şunlardır:
1- Dilekleri kabul eden yüce Mevlâ'nın nezdinde, tüm niyazların mertebe-i niyaz kabul buyurulmasının sebebi, Gavsü'l-âzâm'ın mahbûbîyet ve maşûkîyet yüce katında bulunmasıdır. Diğer kerâmet-i kevniye ve ilmiyesi dahi bu sebebe dayanmaktadır.
2- Gavsü'l-âzâm zamanının Kutbü'l-aktâb ve İnsan-ı Kâmil'i olduklarından, zamanında İsm-i Âzam sırrını izhâr ettiğinden, Hâkk Celle Celâluhü'ye yapılan her yalvarma, önce ona hitaptır.
Bunun en açık tezahür ve kanıtı şudur:
Bir mürît; şayet yüce Hâkk Celle Celâluhü Teâlâ'ya münâcaatta bulunurken öncelikle niyazına başlarken zamanın Kutbü'l-Aktâb'ının kutsal ismini ( hakikatyolcusu.com adlı forumda “Âlimler ve Evliyâlar” kısımında vermiştik) zikretse, ardından Allâh Celle Celâluhü duâ'da bulunsa... yaradanın yüce katına kısa zamanda erişir.
Belki bazı kimseler Fatihâ Şerife'yi işaret ederek bunu kabul etmeyebilirler. Fakat gerçek bu merkezdedir.
Bu öyle bir sırdır ki, bunu bilen bilir, bilmeyen inkâr eder.
Tıpkı Gizli İlimleri inkâr eden gafillerin durumları gibi...
Nasıl ki göz ile eşya arasına, gözlükler giriyor.
Kulak ile seslerin arasına duyma cihazları giriyor. Ve bunlar vasıta olarak,
gözleri ve kulakları avâm olanların, daha iyi görmesini ve işitmesini temin ediyor ise;
Aklı ve kalbi avâm olanların, hakikatlerle aralarına vasıflı ve ehil insanların girmeleri onların marifetlerini ve faziletlerini artırır ve inkişâf ettirir. Manevi hayatlar nizâm ve intizâm altına girer.
Çünkü avâm-ı nâs çıplak hakikatleri göremezler ve idrak edemezler. Ancak vasıtalarla hâkikatleri algılayabilirler.
Buraya kadar anlattıklarımızda önemli olan nokta şudur:
Bu vasıtaların; sadece vesileden ileri geçmemesi, şeffaf ve nezih olması, hâkikatleri perdelememesi ve örtmemesi, özellikle de, kul ile Allâh arasındaki münasebete kuvvet vermesi ve kesmemesidir.
Allâh bizleri gizli ve açık şirk koşmaktan muhafaza etsin.

abdul kadir Geylani hz nin dergahına yönelmemiz duasıyla

Allah razi olsun eline sağlık
geylani hazretlerini cok severim cook allah ondan razi olsun bu dunyaya gelmiş pirlanta

Hacetlerinizin kabulü için oldukça değerli ve mücerreb uygulama.Gaflet olunmaya.

Hem insanların hemde cinler aleminin şeyhi,Gav-ül Azam ve Kutbül Aktab....

Her rekattan sonra demişsiniz ya şurayı anlamadım, şimdi sübhaneke ve Fatiha okuyup ayrıca 11 Fatiha ve 11 İhlasmı okuyoruz yoksa sübhaneke okuyup direk 11 Fatihamı? Bu paylaşımı yapmak istiyorum aydınlatırsanız sevinirim.

Subhanekeden sonra 11 fatiha ve 11 ihlas okuyorsun.

Allah razı olsun ben 11adım duasını daha önce tecrübe etmiştim,herkes istifade etsin inşAllah..

Tecrübeni konuya detaylıca yazki arkadaşlarımız inançla-ihlasla motive olup uygulasınlar.Teşekkürler.

ABDÜLKADİRİ GEYLANİ DEN YARDIM İSTEMEK MEVZUSU;
Çocukluk itibariyle elimden bir ceviz gibi ehemmiyetsiz bir şey kaybolsa, "Ya Şeyh! Sana bir Fatiha,
sen benim bu şeyimi buldur." Acibdir ve yemin ediyorum ki, bin defa böyle Hazret-i Şeyh, himmet ve
duasıyla imdadıma yetişmiş. Sikke-i Tasdik-i Gaybi ( 143 )
Sergüzeşt-i hayatımda geçen ve çoğunu gizlediğim çok hârika vakıalar vardı. Kendimi hiç bir vecihle
keramete lâyık görmediğim için onları bazan tesadüfe, bazan da başka esbaba isnad ediyordum. Şimdi
kanaatım geliyor ki, o hârikalar, Gavs-ı A'zam'ın bir silsile-i kerametini teşkil ederler. Demek onun
duasıyla, himmetiyle, ona kerameten ve bize ikram nev'inden, bir nevi inayet-i İlahiyeye mazhar
olmuşuz.Sikke-i Tasdik-i Gaybi ( 161 )
Eğer burada itiraz edilen nokta ölmüş birine seslenmek ve onun işitmesi ise;
(Müslim ve Nesâî tarafından rivâyet edilen) Nebi sallallâhu aleyhi ve sellem Cennetü’l-Baki'yi
ziyaret etmesi ve orada gömülü olanlara selam verip, "Eymüminler topluluğu yurdu!.. Selâm
üzerinize olsun... Yarında vaad edildiğiniz şey size geldi. Muhakkak biz de inşâellâh size
kavuşacağız" şeklindeki sözleriyle onlarla konuşmuştur. Şüphesiz peygamber efendimiz,
anlamayacak ve duymayacak kimselerle konuşması akla sığmaz. Bu konuşma sadece peygamber
efendimize has değildir. Aksine her bir ziyaretçinin kabir ehline "esselamu aleyküm" demesi
yerleşmiş bir sünnettir.
Buhârî ve Müslim’in, Katade’den yaptıkları rivayet şöyledir. Enes İbnü Mâlik radıyallâhu anhu,
Ebû Talha radıyallâhu anhu’dan naklederek şöyle anlattı: Nebi sallallâhu aleyhi ve sellem Bedir
gününde emretti; Kureyş ulularından yirmi dört kişinin cesedi Bedir kuyularından çok pis

5
bir kuyuya atıldılar. Nebi sallallâhu aleyhi ve sellem düşmana galib gelince o meydanda üç
(gün üç) gece dururdu. Bedir’de üçüncü gün olunca, bineğini istedi ve hemen binek
hazırlandı. Sonra ilerledi. Ashabı da peşinden gittiler. Nebi sallallâhu aleyhi ve sellem
kuyunun başında dikildi ve onlara kendi isimleri ve babalarının isimleriyle seslenmeye
başladı:
“Ey filan oğlu falan, ey falan oğlu filan!... Allah celle celâlühû ve Rasûlüllah sallallâhu aleyhi
ve sellem'e itaat etmeniz sizi sevindirmez miydi? Biz, Rabbimizin va’dini (zaferi) hakk
olarak bulduk. Siz de Rabbinizin va’dini (azabını) ‘gerçek’ buldunuz mu?
Hazreti Ömer radıyallâhu anhu, “Ya Resûlellah!.. Ruhları olmayan cesetlerle ne
konuşuyorsun?” dedi. Nebi sallallâhu aleyhi ve sellem de, ‘Canım elinde olan Allah celle
celâlühû'ya yemin olsun ki, söylediğimi siz onlardan daha iyi duymuyorsunuz; ancak onlar
cevap veremezler’ buyurdu.