Bazen çok insafsızcasına Alemlerin Rabbi olan Allahu Tealaya isyan ederiz.
40 yaşında bir insan oğlunu düşünün. Allahu Teala bu yaşına kadar bir an olsa bile ruzisini kesmemiş, ona ağır imtahanlar göndermemiş. Günlerin birinde bu kişinin ruzisi azalır, işleri bağlanır, ailesiyle sorunlar yaşamaya başlar, sağlığından olur ve.s . Peki kişi bütün bunlar başına gelince ne yapar ? Başlar şiakyet etmeye, gördüyü her insana derdini açıp döker kısacası Allahı şikayet eder. Biriside çıkıp demezmi ki, Allah 40 yıldır hiç bir şeyini eskik etmemiş amma bir kaç gündür sıkıntıya düştün diye Allah kötümü oldu şimdi ?
Hazreti Eyyupun kıssası her kes için çok güzel örnekdir bu bakımdan.

Dualarının cevapı geçikdiyse hemen telaşlanma elbet vardır bir hikmeti. Yok, Allah beni beni duymuyor diyorsan, yanlışın var derim. Allah sevmediği kişilere kendisine dua etme izini vermez. O tür kişilerin haceti yüreklerinden geçtiği anda gerçekleşir çünki Allah onları kendi adını dillerine getirmelerine layık görmez. Amma bak sana izin vermiş. İzin vermese dua etmeye bile muvaffak olamazdın. İyice bir düşün bunu!


Şair der ki,
Bazen bin kere dua edersin hiç biri kabul olmaz,
Bazen de kalbinden bir hacet geçer, tüm alem o hacetini vermek için uğraşır durur.

Bu düşüncene sonuna kadar katılıyorum. Rabbim kabul etmeyeceği duayı kulunu huzuruna çağırıp dua ettirmez. Dua etmeyi nasip etti ise bizi sevdiği içindir.

وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُون۪ٓي اَسْتَجِبْ لَكُمْۜ اِنَّ الَّذ۪ينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَت۪ي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِر۪ينَ۟
Mümin suresi 60-cı ayet de der ki
“Bana dua edin ki ben de kabul edeyim!”