İnsan içsel olarak uygun koşullarda bulunduğunda, büyük bir yapıcı enerjiye sahiptir. Ve bu enerjiyi kendi potansiyelinin gerçekleştirilmesinde kullanır. Çünkü doğal eğilimi bu yöndedir.
Ancak içsel strese maruz kaldığında ise bütün bu yapıcı enerji boşa gider. Çünkü enerjisinin çok büyük bir kısmını, bu streslerle baş etme yöntemleri geliştirmek için harcar. Ve böylece kendi potansiyelini gerçekleştirebilmek için hiç enerji kaynağı bulamaz.
Kendini tanımak ve anlamanın önemi de burada saklıdır. Çünkü insan ancak kendini tanıyıp anladıkça içindeki gelişim güçlerini özgürleştirebilir ve böylece de potansiyelini gerçekleştirebilir.