NAMAZLA YAŞANAN MUCİZE

Ben Ayşe, 39 yaşındayım. Evlendikten sonra kocamla birkaç yıl boyunca çok iyi anlaşıyorduk, ama nedense ilk çocuğumuz Furkan doğduktan sonra eşim, içkiye ve kumara başladı. Önceden böyle akışkanlıkları yoktu, ama bir anda neden böyle olduğunu anlayamadım.
Tabi ben, sonradan fark ettim ki eşimin kumara ve içkiye başladığı vakitlerde ben de namazı bırakmışım. O yıla kadar namazımı düzenli olarak kılmaya çalışan mutlu biriydim, eşimle de hiçbir ciddi sorunumuz yoktu. Fakat oğlum Furkan doğduktan sonra nedense boş bulunup namazı bıraktım.
O noktadan sonra eşimin içki ve kumar sorunu başlayınca tam 3 yıl boyunca bir türlü toparlanamadık, tabi ben bu durumun namazı bırakmamla ilgili olduğunu hiç düşünmedim. Bunu çok sonra anladım, Allah'tan bunu fark edinceye kadar iş işten geçmemişti.
Kocam 3 yıl boyunca her gece eve sarhoş geldi ve beni hırpalamaya başladı, eskiden melek gibi bir insan olan kocam, son 3 yılda âdeta bir canavara dönüştü. Biz neredeyse 3 yıl boyunca hep kavga ettik, hep tartıştık ve hep sıkıntı yaşadık.
Bu arada oğlum da sürekli ağlıyor ve huysuzlanıyordu. Hem kocamın hem de oğlumun durumu beni son derece rahatsız ediyordu. Bu sıralarda kocamın intihar teşebbüsü haberini aldım ve bir şok daha geçirdim.
Kocam, bir yığın hap alarak üstüne bir de içki içmiş, sonra da meyhanede sızıp kalmış, durumu fark eden biri, bunu hastaneye kaldırmış. Kocam 5 gün hastanede yattı, midesi yıkandı ve ilaçların etkisi geçti.
Sonra evde de 4 gün yattı, bu sırada kocamla hep konuştum ama faydasız bir konuşmaydı bunlar. Çünkü eşim kesinlikle intihar etmeye karar vermişti ve bana hep kararlı gözlerle bakıyordu. Nedenini sorduğumda bana hep huzursuz ve mutsuz olduğunu, bu yüzden de yaşamak istemediğini söylüyordu.
Eşimin bu sözleri üzerine, daha önce hiç yaşamadığım derin bir kedere kapıldım ve Allah'a dua ettim. Dua ettikten sonra kocamın yanına uzandım, uyumuşum.
Rüyamda, 'namaz kıl dertlerinden kurtul' diye bir ses duydum ve uyandım. Bir de ne göreyim, eşimin gözleri faltaşı gibi açılmış bana bakıyordu. O sesi duydun mu, dedi. Evet, sen de mi duydun, dedim. Başını salladı.
Sonra bir daha uyudum, kocam da uyumuş. Tekrar 'namaz kıl, dertlerinden kurtul' sesini duyup uyandım, yine kocamın bana baktığını fark ettim.
Uyanıp bu sesin ne olabileceği konusunu konuşmaya başladık, kocam bana şunu anlattı:
"Bu sesi intihar kararı aldığım zaman da duydum ama önemsemedim. Ama şimdi anlıyorum ki Allah bize bu sesle mesaj veriyor."
Bu konuyu uzun uzadıya konuştuk ve namaz kılma kararı aldık, iyi ki böyle bir karar almışız. Bu karardan sonra, oğlum Furkan 3 buçuk yaşındaydı. Eşimle birlikte namaza başladığımızda oğlumun huysuzluğu ve ağlamaları da bir anda kesildi. Hatta o da yanımıza gelip bizimle namaz kılmak istiyordu, bizi taklit ediyordu.
Eşim namaza başladıktan sonra bana her gece şu sesi duyduğunu anlatıyordu:
"Namaz, kurtuluşun anahtarı ve mutluluğun kaynağıdır, sakın mutluluğu ve kurtuluşu terk etme!"
İşin garip tarafı, bu sesi harfi harfine ben de duyuyordum. O sıralar, ailece gayet mutluyduk, uzun zamandır bu mutluluğa hasret kalmıştık açıkçası. Kocamın gözlerinin içi gülüyordu ve bu durum, beni çok mutlu ediyordu.
Aradan yıllar geçti, şimdi Furkan 15 yaşında, ailemize Sıla ve Burak da katıldı. Eşimle namaza başladığımızdan bu yana, yani ortalama 12 yıldır hiçbir sorun yaşamadık çok şükür. Eşim, kumarı ve içkiyi bir anda bıraktı ve bir daha hiç başlamadı. Çünkü namaz kıldığında çok mutlu olduğunu ve bu mutluluğu bozmak istemediğini söylüyordu.
12 yıl içinde maddi zenginliğimiz de bayağı arttı, eskiden kirada kalıyorduk, şimdi 3 tane evimiz var ve ikisinde kiracı oturuyor. Bir tane de güzel bir arabamız var, çok şükür mutlu ve huzurlu bir şekilde yaşayıp gidiyoruz, namazlarımızı asla ihmal etmemeye çalışarak huzura eriyoruz.
Size, İslâmi konularda birçok kişinin başından geçen olayları anlattığını fark edince ben de başımızdan geçen bu mucizevi olayı (ben buna namazın mucizesi diyorum) anlatmak istedim. İsterseniz bunu yayınlayabilirsiniz, hatta mümkünse yayınlayın ki insanlar namazın önemini anlasınlar. Selam ve dua ile.
Ayşe Sönmez."
(Alıntı).