“Kral Süleyman mabedini yaptırırken cinlere gerekli taşlan getirip yığmalarım ve parçalamalarını söyler. Taşlar parçalanırken öyle gürültü olur ki, halk şikayet etmeye başlar. Bunun üzerine kral akıllı ve bilgili cinleri yanına çağırır ve onlara taşların gürültü çıkartılmadan nasıl kırılacağım sorar. İfrit, ‘Ey peygamber, bunu ancak Sahr cini bilir’ der. Bunun üzerine cinlere onu getirmelerini emreder. O gelince aynı soruyu sorar. Sahr, ‘Ey tanrının peygamberi, taşı kesen bir taş olduğunu biliyorum ama nerede olduğunu bilmiyorum. Kartalın yuvasına git orada bulacaksın’ der. Kral hemen ‘bulun kartalın yuvasını’ der cinlere. Kartalın yuvasını bulup yavrularının üzerine bir cam fanus koyarlar. Kartal gelip onu görünce dönüp gider. İkinci günün sabahı kartal ağzında bir taşla gelip camı kırar. Süleyman bunu duyunca kuşu huzuruna getirtir ve ona bu taşı nereden bulduğunu sorar. Kartal ‘Ey peygamber! Onu batıda Samur Dağı’nda buldum’ der. Onun üzerine Süleyman o dağdan taşı getirip taşlarını kırdırtır.