Son ve modern döneme ait tefsirler arasında çok zengin bir muhtevaya sahip olmasından dolayı Alusi’nin Ruhu’l-Meani’si ile bilhassa İbn Aşur’un et-tahrir vee’t-Tenvir’i önemlidir. Şu anki fikrime göre en değerli tefsir İbn Aşur’a aittir. Cumhuriyet dönemindeki en kıymetli tefsir ise Elmalı Hamdi Yazır’ın Hak dini Kur’an Dili adlı eseridir.
Klasik eserlere gelince Mukatil b. Süleyman’ın et-Tefsiru’l-Kebirinden Fahreddin er-Razi’nin Mefatihu’l-Gaybına, Taberi’nin kuşa çevrilmiş Camiu’l Beyanından Beyzavi’nin çevirmen tarafından perişan edilmiş Envaru’t-Tenziline kadar sayısız Arapça tefsirin Türkçe tercümesi mevcut. Ben bu klasik eserlerin ticari veya başka saiklerle özensiz biçimde çevrilip halkın önüne getirilmesinin yanlış olduğu kanaatindeyim.
Hadis kitapları için de aynı kanaate sahibim. Çünkü sıradan okuyucu bu eserlerin tercümesinde gördüğü bir ifadeden ki o ifadenin doğru veya eksiksiz çevrilip çevrilmediği de ayrı bir meseledir kalkarak büyük büyük laflar konuşabiliyor ve eserin sahibine duyduğu güvenden dolayı ‘’Bu budur’’ gibi kesin hüküm cümleleri kurabiliyor. Aynı şekilde esbab-ı vüruduna dair tek kelimelik bilgi sahibi olmaksızın . Hz. Peygamber’in ne zaman nerede ve neyle ilgili olarak söylediğini bilmediği bir hadisin yalın tercümesinden hareketle dini fikir inşaları yapabiliyor. Sonuçta bu durum, herkesin kendisini dini ilimlerde ehliyet ve liyakat sahibi görmesi gibi vahim bir neticede üretebiliyor.