Hem keramet hem de istidraç harikuladedir. Eğer harikulade, Kur’an ve sünnete tabi olan ahlak ve adap sahibi kişiden hasıl olmuş ise keramettir. Eğer Kur’an ve sünnete uymayan fasık, adaptan uzak kişiden hasıl olmuş ise istidraçtır. Keramet sahibi kerametin Allah’u Teala’dan olduğunu bilir. Allah’ın kendisini koruyup gözettiğini bilir. Bu ise keramet sahibinin Allah’a olan inancını kuvvetlendirir.
Velinin kerameti her zaman kendi iradesiyle olmaz. Belki çok kere kendi isteği olmaksızın Allah (c.c.) tarafından olur. Bazen de irade ve isteğiyle Allah (c.c.)’tan istemesiyle olur. Bazen de istese de olmaz. Çünkü onda kendi nefsine hisse olacak durum olabilir. Ancak Allah (c.c.)’ın irade ve kudretiyle olacak keramette bir hisse belki olmaz.
İstidraç sahibi ise bu harikuladenin Allah’tan değil de kendinden olduğunu düşünür. Nefsine dayanır. Ve onun gücüne güvenerek benlik ve gururda öyle haddi aşar ki; Bu bana ancak bildiğim sayesinde verilmiştir, demeye başlar.
Velinin söz ve hareketlerinde kitap ve sünnete uyması hakkı batıldan ayıran standart bir ölçüdür. Bu nedenle bu ölçüye zıt hareketlerde bulunan kimseleri reddetmek gereklidir. Böyle bir kimsenin kendisinin evliya olup keramet sahibi olduğuna inanması caiz değildir. Şunu unutmayalım hal ve hareketi İslam’a uymayan kişilerde meydana gelen harikulade şeylere keramet değil istidraç denir.
Allah (c.c.) kendisine isyan eden kimselerin istedikleri harikuladelekleri onlara vermesi böylelerinin azaplarını artırmak içindir.
Nitekim Allah (c.c.)’ın düşmanı olan şeytanın zahmet çekmeden yeryzünü dolaşabilmesi, Firavun ve Nemrut’a çok nimetlerin verilmesi çok arzuladıkları isyanlarında daha da ileri gitmeleri ve Ahirette daha çok azaba çarptırılmaları içindir.