Bu ümmetin sana dair ne umutları vardı.Ýüzyıl önce dağıtılan İslam evini sen kuracaktın. Bu dinsiz çağı sen kapatacak, İslam çağını sen açacak, Fatih'i sen yetiştirecektin.Bakı,Sinan senin zerafetinden ilham alacaktı. Barbaros senin evin de yetişecek oradan Akdeniz'e açılacaktı. Fakat sen cafelerde, kahvehanelerde,nargile salonlarında, partide dernekte gece yarılarına kadar erkeklerle devlet kurdun, derin mevzulara daldın,gittin ne ev vardı gündeminde ne aile. Para, pul itibar, kazandın,şöhreti yakaladın lakin sıcak evini,aileni kaybettin.
Erkeklere 'arkadaş' dedin onlarla konuşmaya 'muhabbet' nazarıyla baktın. Onlar ise konuştuklarına değil sana baktı.Kurtlar sofrasındaki bir kuzu gibiydin. Lakin İffeti geleneksel müslümanlık olarak algıladığından rahattın. Hayatın 'realitesi" diye birşey öğrenmiştin.Daraldığında ona sığınıyordun. Kitab'a yapışır gibi realiteye tutundun. Kurduğun yeni dünyada okul öncesi hayatından bir namaz kaldı.Vaktin çıkmasına doğru masa arkadaşlarından müsaade istedin, yakındaki bir camiye gittin, çantadan bir örtü çıkardın, namazı kıldın sonra; " Örtüyü çantaya, İslâm'ı da camiye koyarak ayrıldın!"
Sen İslam'ın kızısın güneş görmeyen mahzenlerde onlarca yıl çarşafını, örtüsünü koruyan iffetli Anadolu analarının yarınısın! Anadolu'nun İslam karargahı olmasından sonra İblis, en acımasız saldırıları bu toprakların insanına karşı yaptı.Fakat kadınlarımız hayasız saldırılara karşı aşılmaz dağlar gibi durdu, direndi.Ne kıyafet devrimi ne de asrileşme masalıyla koparabildiler onları İslâm'dan.Şehvet okyanuslarının dev dalgalarına karşı İffet bentleri inşa ettiler. Onları aldatamayan iblis, " sistemine entegre hocalarla" sana yöneldi.Onlara uydun ve hızla uzaklaştın annenin bin yıllık müdafaa hattından.
İslam'ın geleceği sensin senin üzerinden geleceğimizin yıkılmasına müsaade etme! Ümmetin umudunu söndürme,ebedi hayatını mahvetme.