Dua takdirin bir parçasıdır. Hadislerde duanın belaları def edeceğine ( Tirmizi, Evbau’l-kader, bab ma cae la yeruddu’l-kader illa’d-dua 1, hadis no:2139) ezelde duaya bağlı olarak takdir edilmiş şeyler yine dua ile meydana gelecektir. Allah, ezeli ilmiyle kulun yapacağı duayı bildiği için kaderini ona göre şekillendirmektedir. Dolayısıyla dua, diğer sebepler gibi bir sebeptir.
Başka bir ifadeyle dua sonucunda bir değişiklik olmasını Allah dilemişse bu değişiklik tabii sebep-sonuç münasebeti dahilinde hayır veya şer olarak tecelli etmektedir.
Dua, kulluğun gereğidir. Yoksa dua, Allah’ın meydana geleceğini ezelde takdir ettiği şeyin gerçekleşmesini önlemesi, takdir etmediği şeyin meydana gelmesini sağlaması için yapılan bir amel değildir. Ayrıca duadan maksat Allah’ın bilmediği şeyi ona hatırlatma manasını asla taşımaz. Dua kişinin kulluğunu göstermesi, aczini ve ihtiyacını Allah’a arz etmesidir.