Yavuz Selim ile Şah İsmail’in çarpışmalarının önemini belirtmek bakımından tarihçi İsmail Hami Danişmend’in yazdıkları önemlidir: Hakikatte bu iki Türk hükümdarını birbiriyle çarpıştıran en mühim sebep, çok büyümüş olan bu iki devletin fütuhat (fetih) siyasetlerinde en şiddetli devirlerine girmiş ve artık birbirinin toprağına göz dikmiş olmalarında gösterilebilir...Afganistan’dan Doğu Anadolu’ya kadar yayılan Safevî imparatorluğunun elinde mezhep bir siyasi kuvvet şeklidir: Şah İsmail’in bütün hedefi, bu mezhebi Batı Anadolu Türkleri arasında da yayarak Anadolu’nun Osmanlı idaresinde bulunan ikinci yarısını da kolaylıkla ele geçirmekti...Halbuki, Yavuz devrine gelene kadar Osmanlı padişahları Anadolu’nun birliğini temin için uğraşmışlardır; mesela Fatih, Uzun Hasan’la işte bu gaye uğruna çarpışmıştır. Onun için Yavuz’un elinde Sünnilik davası demek Doğu-Anadolu davası demek olduğu gibi, Şah İsmail’in elinde de Şiilik davası demek Batı-Anadolu davası demektir. İşte bundan dolayı Yavuz Çaldıran seferine Osmanlı ulemasının fetvalarını alarak çıkmıştır.[ İ. H. Danişmend, İzahlı Osmanlı Tarihi Kronolojisi, Cilt: 2, Sayfa: 6]23 Ağustos 1514’te Çaldıran’da Yavuz Sultan Selim ile Şah İsmail Safevî karşılaştığında sadece askerler değil, aynı zamanda iki farklı sosyolojik yapı savaşacaktı.