İkili münasebetlerde , insanlar emek verip elde ettikleri şeylere değer verirler ve kendileri olabilen, sınır koyabilen insanları daha çok severler. Bu arada yolun başında senin aşırı çaban karşı tarafın hoşuna gidiyor ya da karşı taraf bu durumdan rahatsız değilmiş gibi görünse de İfade etmeye çalıştığım gibi kendine rağmen çok yoğun bir çaba gösteriyorsan hiçbir zaman insanların önceliği olamayacaksın. Sanki ben çabalayınca oluyormuş gibi geliyor lakin aslında vaziyet pek öyle değil. Seni seven sevecek; sen kilolu da olsan, kötü alışkanlıkların da olsa, hiç çaba harcamasan da... Kimisi de sen elinden gelen her şeyi yapmana rağmen bir türlü seni sevemeyecek. Böyle bir durumda kendini akışa bırakmak en iyisi; elbette sevdiğini göster ama sevgi dilenme. İnsanlar için fedakârlıklar yap ama bunu kendine rağmen yapma. İlla herkesin senin kadar emek vermesi gerekmez ama hiç emek vermeyene sen de emeğini sunma.

Nihai olarak teklifim , hayatının merkezine birini alıp tüm hayatını ona adaman olacaktır, eğer hayatını mahvetmek istiyorsan. Hiçbir erkek ya da kadın kutsal değil. Ama bazen hayatına giren kişileri o kadar çok sevdiğini düşünüyorsun ki, diğer her şeyi geri plana atıp onu merkeze alıyorsun. Bir süre sonra seni besleyen diğer kaynaklar hayatından çıktığı için merkeze aldığın kişiye bağımlı oluyorsun, onsuz nefes almak bile zor geliyor. Halbuki insanların üstüne aşırı düşmenin onların senden uzaklaşmaya sebep olabileceğini bilmen gerekir . Birini çok sevsen bile, arkadaşlara, iş hayatına, aileye ve kendine ait özel zamanlara ihtiyacın olacak. Bunları feda ettiğin hiçbir ilişki sağlıklı bir ilişki değildir. Tabii tercih senin.