Uyurken yatağın sert olması, abdest alıp, abdestli olarak yatmak sünnettir. Abdestli geceleyen kimsenin uykusu ibadet olur ve ruhu göğe çıkarılır. Allah Teâlâ’ya secde etmesi için kendisine izin verilir. Abdestli gecelemezse bunlardan mahrum olur. Abdestli uyuyan kimsenin rüyası sadık olur. Uyuyacağı zaman ve uyandığında misvak kullanmalıdır. Kıbleye dönerek, sağ yanı üzere ve ölümü gelmiş kişinin göründüğü şekilde uyumalıdır. Uyurken sağ avucunu sağ yanağının altına koymalıdır. Uykuya dalıncaya kadar Allah Teâla’yı zikretmelidir. Elbisesinin içiyle yatağı silkelemelidir. Ölüm anında vasiyet ettiği gibi, yatacağı esnada da vasiyet etmelidir. Belki de yattıktan sonra tekrar kalkmayabilir. İnsanlarla helalleşmeli, işlediği zulüm, cinayet, kin ve haset gibi günahlardan tövbe etmelidir. Üç ayet bile olsa her gece Kur’ân-ı Kerim’den bir şeyler okumalıdır. Gözleri uykuya dalıncaya kadar tesbihi (subhanalla), tehlili (lâilâheillallâh) ve tahmidi (elhamdülillâh) söylemeyi ihmal etmemelidir. Çünkü kul nasıl yatarsa öyle uyanır, ölü de hangi hal üzere ölmüşse o hal üzere diriltilir. Yatarken, İhlas Suresi’ni ve Muâvizeteyn’i (Felak ve Nas surelerini) okumalı, ellerinin içine üfleyip ellerini yüzüne, başına ve bedeninin diğer uzuvlarına sürmelidir. Bazı büyük zatlar şöyle demiştir: Önemli bir ihtiyacı olan kimse, yatacağı zaman abdest alıp, abdestli bir şekilde yatağı üzerine oturur ve her birine besmele ile başlayarak Şems, Leyl ve Tîn surelerini okuyup bunu yedi gece yaparsa, Allah Teâla işini görür. Ya da birinci veya ikinci veya beşinci gecede rüyasında o işinin nasıl halledileceği kendisine gösterilir. Yatarken namaz abdesti gibi abdets almalı ve uyuyacağı zaman son sözü şöyle olmaldır: رَبِّ قِنِي عَذَابَكَ يَوْمَ تَبْعَثُ عِبَادَكَ. اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْلَمْتُ نَفْسِي إِلَيْكَ وَ وَجَّهْتُ وَجْهِي إِلَيْكَ وَفَوَّضْتُ أَمْرِي إِلَيْكَ وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِي رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَيْكَ لَا مَلْجَأَ وَلَا مَنْجَا مِنْكَ إِلَّا إِلَيْكَ اَللَّهُمَّ آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَ وَ نَبِيِّكَ الَّذِي أَرْسَلْتَ“Rabbim! Kullarını tekrar dirilteceğin gün, beni azabından koru.[ Tirmizî, Kitâbu’d-Da’avât, 3398; Ebu Dâvûd, Kitabu’l-Edeb, 5045; İbn-i Mâce, Kitâbu’d-Duâ, 3877.]Allahın nefsimi sana teslim ettim, yüzümü sana yönelttim. İşimi sana havale ettim. Rahmetini umarak ve azabından korkarak sırtımı ancak sana dayadım. Senden başka sığınılacak ve korunacak yer yoktur. Allahım indirdiğin Kitab’a da, gönderdiğin Peygambere de iman ettim.”[ Buharî, Kitâbu’d-Da’avât, 6311, 6313, 6315; Kitâbu’t-Tevhîd, 7488; Müslim, Kitabu’z-Zikri ve’d-Duâi ve’t-Tevbeti ve’l-İstiğfâr, 2710]