Kurtubi ve Muhyiddin İbnü’l-Arabi gibi alimler hiçbir emareye dayanmadan gayb hakkında bilgi elde ettiğini iddia eden insanların küfre düşeceğini söylemişlerdir.
Kısaca İslam bilimleri içerisinde önemli bir konu olan gayb alemi bilhassa kelam ilminde bir bilgi ve varlık problemi olarak ele alınmıştır. Kelam alimlerinin genel kanaatine göre eşyanın varlığı (şehadet alemi) sabit, bilgi ise mümkündür. Gayb alemi ile ilgili şehadet alemi üzerinden istidlal yapılabilir. Ancak bu değerlendirme gerçek değil mecazi bir delillendirme yöntemidir. Çünkü gayb aleminin varlık boyutu şehadet aleminin varlık boyutundan farklıdır. Gayb alemine dair bilgilerin gerçek mahiyetini yalnız Allah bilmektedir. Bu anlamda kelam ilmi gayb meselesini vahiy sınırları içerisinde çözmeye gayret eden bir ilim olmuştur. İnsanların gayb alemi hakkıında bilebildikleri yalnızca onlara vahiy ile bildirilen bilgi kadar olmuştur. Peygamberler dışında vahiy bilgisine mazhar olmak mümkün değildir. Vahiy kapısı ise son Peygamber Hz. Muhammed ile artık kapanmıştır. Vahiy dışında subjektif ilim yolları olarak kabul edilen keşf, keramet, rüya , fal ve astroloji gibi yöntemler ise kelam ilmi açısından gayb alemine dair konularda delil teşkil etmemiştir. Sihir, astroloji ve fal gibi yöntemlerle eşya ve gelecek hakkında bilgi almak kelam ilmi açısından tevhid ilkesi ile bağdaştırılmamış ve şiddetle reddedilmiştir.
Duyular aleminde duyu organlarının icra etmiş oldukları rolü gayb aleminde vahiy icra etmiştir. Bilimsel verilerle yola çıkarak inanç esaslarını bütünüyle açıklamak mümkün değildir. Böyle bir iddiada bulunmak gayb alemini şehadet alemine sığdırmak olur. Bu bağlamda kelami bilginin iki kaynağı olan vahiy ve akıldan birini diğerine feda etmek bu hassasiyeti anlamamak olur. Ya da birini diğerine mahkum etmek olur. Böyle bir sonucun alem, varlık insan adına tehlikeli ve korkunç sonuçlar doğuracağı muhakkaktır.
Gayb perdesi şehadet ve gayb alemi arasında imanı oluşturan korunması hereken bir sınır olmuştur.