Karanfil gece Nickli Üyeden Alıntı

Öncelikle geçmiş olsun.yaşadıklsrınız kolay değil ,hele çocuk olunca ....kendinden geçebiliyor insan. Böyle durumlarda insan karsr verme yetisini bile yitiriyor gerçekten.çocuklar önemli,ailede yetişmeleri de önemli ama aile içinde huzurduzluk olunca ,psikolojileri daha da önemli .çocuklarımız önceliğimiz tabiii ama böyle bir ortamda ebeveyn olarak onlara ne verebiliriz ...ne kadar uzak tutaniliriz.bu durumu başından beri yaşıyorsanız, belirli usançlar oluşmuştur mutlak.hal böyle olunca bu usanmışlıkyan insan kabuğuna çekilir ,yapılanlara sessiz kalır,karşı tarafta daha fazla yüklenir.size tavsiyem bu duruma sessiz kalmayın bi üst perdeden geri dönüş yapın.aksi taktirde gün gelir kimliğinizi ,nadıl bir insan olduğunuzu dahi unutursunuz sevfiğiniz, yaptığınız hiç bir şeyden zevk almazsınız yani önceliğimiz kendimiz olmalıyız psikolojimiz sağlam dursun.siz deği o geri adım atmalı .bazen durumlar böyle çözülebiliyor çünkü bazen karşı taraf bu dilden anlıyor.yani onu zaten gözden çıkardığınızı anlamalı.anlayacsğı dil bu sanıyorum.psikolojiyi tersine çevirin yaşadığınızı yaşamasını sağlayın bir nevi belki empati yapar