Arkadaşlar benim bazı sorunlarım var ve etrafımda danışabileceğim de kimsem yok bu konulardan anlayan. Elimden geldiğince özet ve kısa tutucam ki okuması vakit almasın.

5-9 yaşlarımdayken gördüğüm rüyalar olurdu ertesi gün tamamen aynıyla kopya bir şekilde gerçek olan. Bir gece beni korkutmuşlardı 9 yaşındayken ağlaya ağlaya dua ettim Allahım bu her ne ise kapat bunu diye o orda bitti gitti. Ama bu şekilde anladım ki görünenden fazlası var. Ailemden kimse namaz kılmaz tek başıma camiye gidip diğer insanları taklit ede ede öğrendim öğrenebildiğim kadar diğer konularda da yıllarca.
12 ya da 13 yaşındaydım Bursada teyzemde misafirdim. Emir Sultan Hazretlerinin türbesinin yanında bir mezarlık var. Ben o mezarlıkta saçma ve sebepsiz bir şekilde bir aşşağı bir yukarı çıktım durdum. O gece teyzemlerde yatarken o zaman soba vardı büyük odada herkes yatardı bi kanepede. Gece uyandım ve karşımda kuzenimi gördüm kanepenin ucunda ve ayakta. Kafasını yan yatırmış dişleri bi sivrimsi üstünde kırmızı sokakta çiçek satan insanların kıyafetleri gibi kıyafet. Bana aşırı korkunç bir şekilde gülümsüyor. Diyorum Abla noldu? Su mu istiyorsun bilmem ne derken kuzenimin horlama sesi geldi ve baktım orda uyuyor. Kitlendim kaldım sesim kesildi kimseye seslenemedim. Sabah anlattığımda asla ciddiye almadı kimse beni tabi yok rüyadır o falan diyerek de apaçık uyanıktım.
Lisenin başlarında bazı şeyler dikkatimi dağıttı ve uzaklaşmıştım biraz ibadetlerden inancımdan bişey değişmesede ama dedim dönmeliyim tamamen. Namaz kılmaya başladığımda tekrar düzenli yok yatsıda ampül patlıyo, entersan rüyalar, ışıklar sabrettim onlar da geçti ama ben rahatsız olmaya başlamıştım. Şehrimde tanınan yaşlı bir hanım anneye gittim su ile bakım yapan. Benden para da almadı yani. Bana insanlar eşyalarıyla gömüldüğü için bazen bunun bir büyü gibi sıçrama yapabileceğini ve böyle şeylerin olabileceğini söyledi ve bana bir dedenin dua ettiğini ve annemin bu dedeyi hamileyken rüyasında gördüğünü ayrıca çocukken ümmü sıbyan tarafından korkutulduğumu söylediler. Başka bir sürü şey de söyledi ama çok alakalı değil sorumla. Bişeyler yap dedi kalemi şuraya at bunu oraya dua et diye yapmadım çünkü bilmiyorum çok mantıklı gelmemişti kaleme okuyup bi yere atmak.
Aradan tekrar zaman geçti bi durulma dönemi sonra ben bir gece rüyamda Yusuf a.s mı gördüm detaylarına girmemeliyim sanırım ama çok güzeldi. Uyandım hayra yordum çok mutlu oldum. Sonra ilk yarım kardeşlerimle sorun yaşadım ailemin baba tarafından uzaklaştım, başka bir olayda ciddi iftiraya uğradım. O günler de geçti ve başka bir gece rüyamda Peygamber efendimizi (s.a.s) gördüm. Çok güzel bi rüyaydı. Rüyamın sonunun ve bir kısmını detaya girmeden anlatmak zorundayım. Rüyamda beni evlendirdi sonra oradaki olaylar bitince şehrime geldik bi anda rüya bitiminden önce olduğumuz yerden neredeyse ışınlanıp. Bana tavsiyelerde bulunuyorlardı ben de dinliyordum. Sonra arkamı döndüm 165 boylarında tarif edilemez derecede korkunç bir yüze sahip beyazlar giymiş üstü ıslak gibi olan dişi bir şeytan bize doğru hızlı hızlı gelmeyi deniyor Peygamber efendimiz konuşurken ama gelemiyor asla hep aynı yerden itiliyor arada belki 10 metre var.
Artık 26 yaşındayım ve son 5 yıldır hayatım sinir depresyon yalnızlaşma bereketsizlik ve kaygılarla geçiyor ama şuan artık yavaş yavaş düzeliyorum. Bu siteyi 1 yıl önce keşfetmiştim davet içermeyen faziletli amelleri yapıyordum hani keşifle de alakası olmayan ameller. Sonra sitede uzun bir koruma duası gördüm okumak istedim hangisi olduğunu unutttum. Okuyorum sonuna çok yaklaştım bütün odam karardı sanki kafamın iki yanından tak tak sesler geliyor, inatla sonuna geldim duanın sonra yine bu olayı da düşünmemeyi denedim. Dün artık bana ne yaptırdı bunu belki bi yerde okudum birleştirdim kafamda. Cin Suresi 3 kez Tarık suresi okudum sonra üstüne de tam Saffat suresini okumaya başladım ki ayağımdan bir elektrik girdi sanki titretti tüm bedenimi ve musluk gibi terlemeye başladım, sanki kısmı felç oldum beynim durdu bu sefer inat edip çok okuyamadım bi yerde kestim. Gerçekten çok üzüldüm. Allah beni sevmiyor düşüncesi aklımdan asla çıkmıyor dünden beri ve aşırı depresifleştim.

Arkadaşlar ben asla tevazu yapmıyorum şunu söylerken ben öyle rüyasında peygamberler görecek ışıklar saçacak bi insan değilim. Sıradan basit ibadetini yapmaya çalışan bu konularda çok da bilgisi olmayan bir Müslümanım. Musallat desen niye olsunlar diyorum hani vakit kaybı sanki salsalar beni kutup mu gavs mı olucam. Aklıma gelen tek şey bunların soydan gelebilecek şeyler olduğu hani günahlarımız da az değil de 9 yaşında 12 13 yaşında pek bi günahım da yoktu hani. 2 3 nesildir bozulmalar olsa da Babamın ailesinde Mollalar Din adamları varmış hani anlattılar bi kaç keramet de artık doğruluğunu bilemem. Annemin ailesi de soy olarak dede aşireti deniyor artık onu da bilemiyorum birkaç belge gördüm bunu doğrulayan.
Hani soy tövbesi diye bişey gördüm ama bu insanlar mübarek insanlara benziyor tam olarak soy tövbesi günahtan arınmak için mi soydan gelen bilmiyorum. E bu insanlar iyi bişey kalmış olsa bana bu kadar sıkıntı yaşar mıydım onu da bilmiyorum. Yalnızlaştım paramın bereketi yok işlerimde hep kaygı bi telaş arada gelen intihar düşünceleri yıllarca ama dedim evham yapıyorsun yoktur birşeyin ama artık iş Kuran-ı Kerim okurken saldırılma noktasına mı geldi. Bakın yine aynısı olucak diye artık okuyamıyorum bazı şeyleri yaptığım zikri bile kısıtlı tuttum. O yüzden artık bilmeden iş yapmak istemiyorum bilenlere sorayım dedim napayım diye. İbadetimin huzurunu bozdu ki zaten zar zor elimde tuttum yıllarca. Hayatımdaki bunca depresyon ve kötü şeyi musallata, uğursuzluğa bağlamak istemiyorum ama bu korumaları okurken niye böyle oluyor yoksa bunca zaman bazı sorunlarımın sebebi bu muydu diye düşünüyorum. Hayatımda yeni bir döneme giriyorum çok çalışmam azmetmem gerekecek bir döneme ve başarısızlığın ağır sonuçları olur benim için.
Ne yapacağımı gerçekten bilemiyorum. Önemsemeyip normal hayatıma, ibadetime devam etmek istiyorum ama bir yandan da bu yaşadıklarıma üzgün ve sinirliyim çünkü hiçbir anlam getiremiyorum. Size daha nice şeyler var burda yazmadığım. Benim çevremdeki insanlar bunlara ya güler ya da yere bakar niye yalan söylüyor bu diye çünkü inançları zayıf ya da yok bilmiyorum. İçimi de döktüm biraz burda çünkü kendimi bu konularda hep yalnız hissettim dua isteyecek adam akıllı bi kimsem bile yok. Uzun yazdıysam özür dilerim ilk defa bi foruma böyle hayatımdan birşeyler yazdım. Bana yol gösterebilecek birisi olursa çok mutlu olurum eğer olmazsa da duanız da yeter. Kusurum olduysa yazarken affedin. Allah hepimizden razı olsun.