Allah razı olsun hocam. Gerçekten çok güzel bir ayet ile örneklendirdiniz. Bunların ağa babası iblis bile bir samimi bir euzu besmele ile dağılıp gidiyor. Acizane bende okuyorum ayetleri. Benim anladığım hakikatlerden biri de Allaha samimi bir kalp ile sığınıp yolunu yürüyene cihan bir olsa zarar veremez. Vaadi var çünkü. Ve Cenab'ı Allah müminleri aslana benzetir. Kafirleri ise yaban merkeplerine. Onlar müminleri görünce Aslandan kaçan yaban merkepleri gibi kaçarlar korkudan. Bu ister insan olsun ister cin olsun. Hiç farketmez. Hal böyle olunca ben Allah'a sığınan bir kul olarak ben değil onlar benden korksun. Zaten mümin olanlar kardeşlerimizdir. Onlar insanlara da musallat olmaz. Rüyalarımda bile Allah'ın adı anıldağı zaman kaçıyordular. Bence temel sorunlarımızdan biri de sağlam itikat diye düşünüyorum. Ya kudreti tam manasıyla tanımıyoruz. Yada tam anlamıyla inanmıyoruz. Nitekim cin suresi'nde Yaradan bize buyuruyor ki insanlardan bir takım kişiler, cinlere sığınırdı da onlar'da kendisine sığınanların taşkınlıklarını azgınlıklarını arttırdılar. O kadar açık ki aslında ayeti kerime. Allah'a sığınmayıp sığındığın herşey mutlak suretle seni taşkınlığa korkaklığa götürür diye düşünüyorum.