Ahmed ibn-i Hanbel’in, İmam Müslim’in, İmam Tirmizî’nin, İmam İbn-i Mâce’nin, Ebûbekr-i Sıddîk Efendimiz’in mübarek kızı, Peygamber (sas) Efendimiz’in mübarek genç zevcesi Aişe-yi Sıddîka vâlidemizden rivayet ettiklerine göre, Peygamber (sas) Efendimiz Ramazanın son on gününde ibadete düşkünlüğünü arttırırdı:

RE. 551/13 “Ramazanın son on günü girdiği zaman, başka zamanlarda yapmadığı miktar ve ölçüde, ibadet ve tâatini daha da arttırırdı.”

Mübarek zâten Allah’ın en sevgili kulu, Makâm-ı Mahmud’un sahibi, seyyidil-evveline vel-âhirîn, insanların, kâinatın serveri, peygamberlerin önderi… Ona rağmen aşk ile şevk ile muhabbetullah ile şevkullah ile böyle Ramazanın son on gününde çalışırdı.

Yine Buhàrî’nin, Müslim’in, Ebû Dâvud ve Neseî’nin –ki bunlar Sıhah-ı Sittenin sahiblerinden dört tanesi– Aişe-i Sıddîka validemizden rivayet ettiği bir başka sahih hadis-i şerifte:

RE. 533/2 Hazret-i Aişe validemiz buyurmuş ki: “Ramazanın son günü geldiği zaman, artık Peygamber (sas) Efendimiz gayretini çok daha da fazla arttırırdı.” Sanki böyle çok mühim iş yapacak, çok çalışacak insanın eteklerini toplayıp, paçalarını sıvadığı gibi, kollarını sıvadığı gibi büyük bir gayrete gelirdi. Zaten her günü, gecesi ibadetle geçtiği halde, artık müstesnâ bir şekilde i’tikâfa yönelirdi.

Ramazanın son on günü gelince Peygamber (sas) Efendimiz yatağına girmezdi. Bir…

–İbadet kişisel bir şey de, kimseye karışmamak lâzım, sessiz sedasız ibadet etmek lâzım! Zâten geceleyin de herkes uykuda oluyor, kimse görmeden yapılıyor bu ibadet…

“Gecesini ihyâ ederdi. Yâni geceleyin uyku uyumaz; namaz kılarak, ibadet ve niyazda bulunarak zamanını geçirirdi.” İki…

Üçüncü cümlesi de: “Ailesi efradını da uykudan uyandırırdı. ‘Hadi bakalım siz de bu sevaplardan istifade edin, siz de kaçırmayın bu güzel imkânları; siz de çalışın çabalayın!’ diyerek ailesi efradını da kaldırırdı.”