Hanefiler, recm cezasının sünnete dayandığını kabul etmişlerdir. (Serahsi, Mebsut cilt 9 sayfa 36-37; İbn Rüşd, Bidayetu’l-Müctehid, cilt 2 sayfa 435 ) İmam Ebu Hanife, İmam Yusuf, İmam Muhammed, İmam Züfer ve diğerleri bu görüştedir. Ancak bazı hadislerde rivayet edilen recm cezası verilmeden önce yüz celde vurulması ile ilgili kısmı kabul etmezler. Buna delil olarak da Resulullah (s.a.v.)’ın recm uygulamalarında celde cezasını uygulamamasını gösterirler. (İbn Rüşd Bidayetu’l-Müctehid cilt 2 sayfa 435)
Şafiler, Recm cezasının sünnette evliler için sabit olduğu görüşündedirler. (El Muzaeni, Muhtasau’l-Muzeni ala’l-Umm cilt 9 sayfa 276, İmam Şafii er-Risale sayfa 66-67 ) Onlarda recm cezası ile birlikte celde cezasının uygulanamayacağı kanaatini taşırlar. Buna delil olarak da Maiz hadisi ile Eslemli’nin hanımına uygulanan recm cezasını gösterirler. Resulullah (s.a.v.)’ın onları sadece recm ettiğini celde cezası vermediğini beyan ederler. (İmam Şafii er-Risale)
Recm cezasının köle ve cariyelere hürlere verilen cezasının verileceğini şu ayet izah etmektedir. Yüce Allah, cariyeler hakkında şöyle buyurmaktadır:
‘’Onlar evlendikten sonra fuhuş (zina) yaparlarsa o vakit muhsana kadınlar üzerine gerekli olan cezanın yarısı kendilerine lazım gelir. ‘’ (Nisa suresi 25. Ayet)
Malikiler, evli kadın ve erkeğe recm cezası uygulanması gerektiğini sünnete dayandırırlar. (İmam Malik, el-Muvatta cilt 2 sayfa 625-627)
Onlarda recm cezası ile birlikte celde cezasının uygulanmasını uygun görmezler. Yalnızca recm cezası yeterlidir, derler.
Hanbeliler de, Resulullah (s.a.v.)’dan sabit olan hadisler gereğince zina eden evli kadın ve erkekler için recm cezasının uygulanmasını kabul ederler. (Süleyman, Muhammed Vehbi & Baltacı, Ali Abdulhamid el-Mutemed fi Fıkhi’l-İmam Ahmed cilt 2 sayfa 399)