Şayet bir Müslüman, zulme uğramışsa bu durumda hem Kur’an’a hem de Hz. Peygamber’in sünnetine göre zulmü yapana beddua etmesinde bir sakınca görülmemiştir. (Taberi Camiu’l-Beyan 9. Cilt sayfa 343-344) Ancak buna karşı sabreder ve beddua etmekten kaçınırsa bunun Müslüman açısından daha hayırlı olacağı da ifade edilmiştir. Nitekim İbn Abbas mazlumun beddua etmesine ruhsat verdiği ifade edilen Nisa suresi 148. Ayetin tefsiri bağlamında şu ifadeleri kullanmıştır : ‘’Allah bir kimsenin bir başkasına beddua etmesini sevmez. Ancak beddua eden mazlum ise bu müstesnadır. Şüphesiz Allah mazlumu kendisine zulmeden kimseye beddua etmesine ruhsat vermiştir. Bununla birlikte mazlum beddua etmez de sabrederse bu kendisi için daha hayırlıdır.’’ (Taberi Camiu’l-Beyan 9. Cilt sayfa 344)
Bazı alimler ise zulme uğrayan birisinin zalimin Müslüman olup olmamasına göre beddua üslubunu ayarlaması gerektiği üzerinde durmuşlardır. Nitekim tabiun neslinin önde gelen alimlerinden Hasan-ı Basri zulme uğrayan kimsenin zulmeden kişi Müslüman ise ‘’Allah’ım ona karşı bana yardım et, benim hakkımı ondan çıkar’’ diye dua edebileceğini ve şayet arada küfürleşme ya da sövme olmuşsa bu vaziyette fazlasıyla değil aynıyla cevap verebileceğini söylemiştir. (Bağavi ikinci cilt sayfa 110) Ancak Hasan-ı Basri zalim olan kafir ise bu durumda o kimsenin helak olması için mazlumun beddua etmesinde bir sakınca olmadığını söylemiştir. (Kurtubi, Ebu Abdullah el-Cami’li-Ahkamü’l-Kur’an, 6.cilt sayfa 3-5)