Timur Kimi zaman ölçüsüz bir şekilde yüceltilerek övülmüş, kimi zaman da aynı ölçüsüzlükle şeytanlaştırılarak lanetlere ve beddualara konu olmuştur. Timur’un bütün bu zaferleri ve kurmuş olduğu küresel imparatorluk, onun hayatı ile sınırlı kalmış, ölümünün ardından tarihî süreç planlamadığı ve elbette tahmin de edemeyeceği noktalara evrilmiştir. Deşt-i Kıpçak’ı kontrol altına alarak Altınorda’yı kendisi açısından bir tehdit olmaktan çıkarmaya yönelik olarak yürüttüğü Karadeniz’in kuzeyindeki faaliyetleri Rusların yükseliş çağının önünü açmış, birkaç yüzyıl sonra Türk dünyasının büyük kısmının Rus sultası altına girmesine dolaylı olarak katkı sağlamıştır. İslâm dünyasının bütün bölgelerine hâkim olan yegâne hükümdar olmak amacıyla Ankara’da karşı karşıya geldiği Bayezid’i mağlup etmesi son demlerini yaşamakta olan Bizans İmparatorluğu için adeta hayat öpücüğü olmuş, kısa bir süre sonra nihayete ereceği görülebilse de ömrü elli yıl daha uzamıştır. Osmanlıların Batı’da yürüttüğü fetihler durmuş ve Anadolu, uzun yıllar boyu Müslüman-Türk kanının akacağı yeni bir karmaşa içerisine sürüklenmiştir. Bütün bunlar Emir Timur tarafından planlanan ya da hesaplanabilecek olan şeyler değildi ve eğer olabilecekleri önceden kestirebilseydi belki de daha farklı bir politika takip ederdi, bunu bilmemiz kuşkusuz mümkün değildir, fakat söylemekte bir sakınca yoktur ki, onun kurmuş olduğu dünya, oluşum aşamasında hiç de katkı sunmak istemeyeceği başka bir dünyanın kurulması için bereketli bir zemin teşkil etmiştir. Dolayısıyla bugünden geriye doğru bakıldığında Timur’un olağanüstü bir tarih kurucu iradeyi temsil ettiğini, fakat bu temsilin, aynı zamanda onu da içine alan bir başka ve elbette çok daha büyük ve kuşatıcı bir tarih kurucu iradenin bir parçası olduğunu çok açık bir şekilde görebiliyoruz.