Nasihattan cok çok az insanın nasibi vardır.
Asil nasip burnu sürterek edineceğin tecrübede.
Vucut sürekli hasta olarak kazandigi bagısikliğı tecrube icinde ancak yaşayarak kazanabiliyor...
Hatta akıl vermek cogu kez karşindaki insani rahatsiz bile ediyor.ortadan konusup bi kac kelime yeterli bence. alır veya yaşayarak ögrenir.

Sabit fikirliler.
Az bilip herşeyi biliyorum sananlar
kulaktan dolma bilgilerle alim olanlar.
Var oğlu var.bilgisi kendine yetmez akıl satar.
İstisare etmeyi, saygilı konuşmayi , tartişmayi bilmiyoruz.akıl almayi veya bilmedgmizi ögrenmeyi aşagılqnma duugusuna indiriyoruz. toplumun geneli böyle.


Ben akıl vermeyi biraktim; mevlana degilimki kalbimdeki mumdan binlerce ateş yakayım düşüncesi baskınlaştı bende.