Alıntı:
birumut77 Nickli Üyeden Alıntı
Ben de gruba ilk defa yazıyorum. Senin anlıyorum kardeşim yaşadıklarını yaşadım. Evliyim sadece kendi ailem arafından değil beyimin ailesindende yüzüm gülmedi . ilk başlarda ağladım Rabbime yakardım. Senin gibi suskunluklar yaşadım. 50 ye yaklaşık bir yaşım var neden bilmiyorum ama artık susmayı bıraktım. Çünkü bazı insanlara yaptıklarını anlatmak ihtiyacı hissettim .Ama Şimdi sorunum susamamak. Benimle sanki biri oynuyor.ÇTuhaf bir şekilde patlamalar yaşıyorum. Sonrada bunu ben nasıl yaptım bu ben olamam diyorum ve tevbe ediyorum.Çok susmakta iyi değil kendini patlatma seviyesine gelmeden ufak ufak anlatman faydalı diye düşünüyorum. Allah yardımcımız olsun. @ [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] |
Cok susmanin da maalesef böyle bi bedeli var.
İleriki yaşlarda dahada hissedeceksiniz. Çevremdeki birincil yakınlarimdan biliyorum.Gecmışteki acıların haksızlıklarin telafisi olmayınca her insan gibi kontrol dişı istemsiz patlamalar yaşamanız normal.
Her seferinde bi daha o konu hakkinda agzimi acmicam dersiniz ama acildiginda en büyuk tepki yine sizden gelir. Bu insanin dogasinda olan bi mekanizma. O gunler geri asla gelmicek gelecek te bundan daha iyi olmayacak gecmisle ugrasirken bugünü kaciriyorsunuz aslinda. Tuhaf hissedebilirsnz ama psikolojik destek almanizin size inanilmaz bi faydası olacak. Hic bir şeyin gerçek tamiri olmaz hic bir seyi unutmaniz mümkün değil ama biraz unutmak size iyi gelecektir