Enes radıyallahu anhdan rivâyet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:“Bir kimse evinden çıkarken şöyle duâ ederse, kendisine: ‘Doğru yola iletildin, ihtiyaçların karşılandı, kötülüklerden korundun’ diye cevap verilir. Şeytan da ondan uzaklaşır.Bismillâh, tevekkeltü alellah, velâ havle velâ kuvvete illâ billâhAllah’ın adıyla çıkıyorum. Ben Allah’a güvendim. Günahtan kaçacak güç, ibâdet edecek kuvvet ancak Allah’ın yardımıyla kazanılabilir.”[ Ebû Dâvûd, Edeb 102, 103, nr. 5095; Tirmizî, Daavât 34, nr. 3426.]İnsana sadece insan zarar vermez, şeytan veya akrep ve yılan gibi hayvanlar da zarar verebilir. İşte bu sebeple her zaman Allah’ın himâyesine sığınmalı, O’ndan yardım istemelidir. Cenâb-ı Hakk’ın himâyesine sığınan insana şeytanın zarar veremeyeceği, Ebû Dâvûd’un rivâyetindeki şu ilâvede pek güzel anlatılmaktadır: “Şeytan, insana zarar vermek isteyen diğer şeytana şöyle der: Allah tarafından doğru yola iletilmiş, ihtiyaçları karşılanmış ve kötülüklerden korunmuş birine sen ne yapabilirsin ki?”
Yine Ebû Hüreyre radıyallahu anhdan rivâyet edildiğine göre, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:“Namaz için ezan okunduğu zaman, şeytan ezanı duymamak için arkasını dönüp yellenerek kaçar.”[ Buhârî, Ezan 4, nr. 608; Müslim, Salât 19, nr. 389.]İki cihân güneşi Efendimiz, hadîs-i şerîfin devamında, ezandan nefret eden şeytanın, namaz kılanlara nasıl musallat olduğunu şöyle anlatmaktadır: “Ezan bitince şeytan geri gelir. Namaz için kàmet edilince yine arkasını dönüp kaçar. Kàmet bittiğinde yine gelir, kişi ile nefsi arasına sokulur ve ona, ‘Filân şeyi hatırla, filân şeyi hatırla!’ diyerek, namazdan önce aklında olmayan şeyleri hatırlatır, işte bu yüzden insan kaç rek’at namaz kıldığını bilemez.”
(Kaynak : İmam Nevevi El-Ezkar Tercüme ve Şerhi-Cilt 1)

Câbir ibni Abdillah radıyallahu anhdan rivâyet edildiğine göre, Nebiyy-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Cin ve şeytan gibi varlıkları gördüğünüzde ezan okuyun ( İbnü’s-Sünnî, Amelü’l-yevm ve’l-leyle (Berenî), s. 488, nr. 532.) (Kaynak: İmam Nevevi el Ezkar ikinci cilt)