Tâbiîn muhaddislerinden Ebû Zümeyl şöyle dedi: İbni Abbâs’a,“Kalbimde hissettiğim bu duygu nedir?” diye sordum. “Ne hissediyorsun?” diye sordu. “vallahi onu ağzıma almam” dedim. Bana, “Yoksa bir şüphe mi duyuyorsun?” diye sordu ve güldü; sonra şunu söyledi: “O duygudan kimse kurtulamadı. Nihâyet Allah Teâlâ şu âyet-i kerimeyi inzal buyurdu: ‘Şayet sana indirdiğimiz Kur’an’da bir şüphen varsa, senden önce gelen kitapları okuyanlara sor. Elbette sana Rabbinden gerçek geldi. Öyleyse sakın şüphe edenlerden olma!’”[Yunus süresi 94. ayet]Sonra İbni Abbâs şöyle dedi: İçinde böyle bir şüphe hissettiğin zaman şu âyeti oku:Hüvel evvelü velâhiru vezzâhiru velbâtın vehüve bikülli şey’in alîmEvvel de O’dur. Âhir de. Zâhir de O’dur. Bâtın da. O her şeyi hakkıyla bilendir.”[ Hadîd suresi ayet 3. Ebû Dâvûd, Edeb 108, 109, nr. 5110.]Kalbinde Allah’ın varlığı konusunda şüphe duyan kimse telâşa kapılmamalıdır. Çünkü bu düşünce imana zarar vermez. Zaten Allah Teâlâ da bu tür vesveselerden dolayı kullarını sorumlu tutmuyor. Önemli olan böyle bir vesveseye yakalandığını kimseye söylememek ve yukarıda geçen “hüvel evvelü” ayetini okuyarak Allah’a sığınmaktır.
هُوَ الْاَوَّلُ وَالْاٰخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَل۪يمٌ (Hadid suresi 3. Ayet) (Kaynak : İmam Nevevi ; El-Ezkar)