Eskişehirden Çanakkaleye belediye tarafından gezi düzenlenmişti. Ben de şehitleri ziyaret etmek maksadıyla geziye katıldım. Mahallemden tanıdığım biri ile tesadüf yanyan oturduk. Esmaül hüsna ile ilk tanışmam bu kişi vesilesiyle çanakkale yolunda bi otobüste oldu. Elinde tesbih bişeyler okurken özür dileyerek böldüm ve elindeki kitapçığı sordum. Esmaül hüsna dedi bana kısaca ne olduğunu anlattı. İncelemek istedim kitapçığı verdi. Öyle faziletlere bakarken El-Vali ismi dikktimi çekti. Fazilette günde 10.000 kez okuyan evliyalar ile görüşür diyordu. Dedim ben bunu yaparım. Yapmalıyım. Sonra isim dilime dolandı. Yolda uyumak adetim değildir ama zikir yaparken uykuya dalmışım. Rüyamda beyaz bir gül gördüm. Yprak diplerinden damlacık halinde su çıkıp elime damlıyordu. Sonra o güller birden çoğaldı orda uyandım. Kendi kendime zikir yarım rüya yarım dedim tamamlamam lazım. Gezi bitip eve dönünce bi gayret 10.000 adet çektim. Yine uyku bastırdı koltukta sızmışım. Rüyamı baştan tekrar gördüm bu kez devamı ile. Çoğalan gülleri gördükten sonra bembeyaz bi odada olduğumu farkettim. Hemşire kıyafeti gibi kıyafetler giymiş hanımlar vardı ve odanın kapısı yoktu. Her yer bembeyaz duvar. Tavan ve yer de öyle. Neyse ben bu hanımlara birer birer gül hediye etmeye başladım. Sonra onlar bana kapıyı gösterdiler. Kapıdan geçmemi işaret ettiler. Kapıdan geçtiğimde yemyeşil bir bahçe. Kocaman bir söğüt ağacı ve ağacın yapraklarının değdiği berrak bir nehir. Bahçede gezenler yeşil kaftanlı beyaz sarıklı beyler ve tamamen beyaz giyinmiş hanımlar. Onlara gül dağıtmaya başladım. Ben onlara gül verince onlar bana hacı selamı yapıp salavat getiriyolardı. En son elimde bir gül kaldı onuda heybetli bir amcaya verdim. Hacı selamı yaptı salavat getirdi. Gülü aldı elini yüzüme sürdü kalbinin nuru yüzüne vurmuş evladım dedi. Benim için hayır dua etti. Orda uyandım.