Peygamberimiz (s) kendisinin bir beşer olduğunu unutmayalım ve kendisi hakkında aşırıya kaçmayalım diye bizlere uyarılarda bulunmuş ve kendisinin de tıpkı bizler gibi bir beşer olduğunu vurgulamıştır. Çünkü O (Aleyhisselam) bu konularda Müslümanların Ehl-i Kitab’ı taklit etmelerinden endişe ediyordu. Nitekim bu hususta hadis kitaplarında çok sayıda hadis bulunmaktadır. Bunlardan bazıları:
‘’Hristiyanların Meryem oğlu İsa’yı aşırı surette methettikleri gibi, sakın sizler de beni methederken aşırıya gitmeyiniz. Şüphesiz ki, ben sadece bir kulum. Onun için bana /sadece ) Allah’ın kulu ve resülu deyiniz. (Buhari Enbiya, 48, Şibli Numani, Son peygamber 610-611)
Sahabenin biri Peygamber’e ‘ya seyyidi ey efendim, diye s3eslenmişti. Buna cevaben peygamberimiz şöyle buyurmuştur:’’Ey insanlar! Allah’tan korkun. Sakın şeytan sizi aldatmasın. Ben Abdullah’ın oğlu Muhammed’im. Allah’ın kulu ve Resulüyüm. Allah’a yemin ederim ki beni Allah’ın bana verdiği makamın üstüne çıkarmanızı istemiyorum.’’ (Ahmed b. Hanbel 3/153, 241, 4/25, 40, Benzer bir hadis için Ebu Davud, Edep, 9)
‘’Şüphesiz ben de sizin gibi bir insanım. Zaman olur ki bana sizden iki hasım gelir de, biriniz haksızken diğerinden daha düzgün konuşmuş olabilir; ben de o düzgün sözleri doğru sanarak onun lehine hükmedebilirim. Binaenaleyh kimin lehine bir Müslümanın hakkı ile hükmettimse, bilsin ki bu hak ateşten bir parçadır ister onu alsın ister bıraksın’’ (Buhari, Hıyel, 10, Mezalim, 16, Ahkam, 20, 29, 31)
‘’Allahım! Ben senden ahit alıyorum. Elbette sen bu ahdi bozmazsın. Ben ancak bir beşerim. Dolayısıyla hangi mümine eziyet eder, kötü söz söyler, lanet eder veya döversem bunu onun için bir kefaret kıl’’ (Müslim, Birr ve’s-Sıla ve’l-Adab, 25 (88-97))
‘’Lakin ben de sizin gibi beşerim. Siz unuttuğunuz gibi, ben de unuturum. Bir şey unuttuğum zaman bana hatırlatınız.’’ (Buhari, salat, 31; Müslim, Mescid, 19 (93))