Peygamberler de dahil olmak üzere hiçbir davetçi hakiki manada bir kafiri mümin yapamaz. Meleklere, peygamberlere ve diğer davetçilere ‘’hidayete erdiren ve irşad eden’’ denilmesi mecazdır. Davetçi bir inkarcının hidayetini veya bir fasıkın ıslahını ne kadar arzu ederse etsin, bunu temin edemez. Bu hususta ancak vesile olabilir. Amcası Ebu Talib’in iman etmesini şiddetle arzu ede3n ve bunun için uğraşan Resulullah hakkında: ‘’Şüphesiz ki sen istediğini hidayete erdiremezsin lakin Allah dilediğini hidayete erdirir.’’ (Kasas suresi 56. Ayet; Bakara suresi 272. Ayet) buyrulmuştur.
‘’Allah kimi dalalete düşürürse hiçbir mürşid ona sahip çıkamaz onu kurtaramaz.’’ (Kehf suresi 17. Ayet) İman etmeyenlerin bu hali karşısında kendini yiyip bitiren Hz. Peygamber hakkında: ‘’Onlar iman etmiyor diye kendini helak edeceksin.’’ (Şuara suresi 3. Ayet) buyrulmuştur. Davetçi halkı zorla imana getirecek kuvvete sahip değildir. ‘’Sen nasihat et, çünkü sen bir vaizsin, onları zorla imana getirmeye memur değilsin.’’ (Gaşiye suresi ayet 22)’’Eğer yüz çevirirlerse çevirsinler biz seni muhafız olarak göndermedik, sen sadece bir tebliğcisin.’’ 8Şuara suresi 48. Ayet)
O halde ne yapmalı sadece inandırıcı ve ikna edici bir şekilde ilahi tebliğleri ulaştırmak ve tebliğ yapılmalı örnek olunmalı ve vesile olmaktır. Allah Teala’nın davetçiyi bir kulunun hidayetine sebep ve vesile kılması onun için en büyük saadettir.